Hands on With Star Ocean: The Last Hope

Star Ocean: The Last Hope is het vierde belangrijkste deel van de Star Ocean-saga en markeert de komst van de serie op de volgende generatie consoles. Star Ocean: The Last Hope speelt zich af vóór de oorspronkelijke Star Ocean-titel, toen in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog de mensheid zich naar de reikwijdte van de ruimte wendde.

Ik kreeg een kans voor een korte demo van de game, die was opgezet naast de andere grote titel van de conventie, The Last Remnant, van Square-Enix. Toegegeven, het waren mijn eerste handen op een van de Star Ocean-titels, waar ik vaak over gehoord heb of vrienden heb zien spelen, maar die nooit de kans hebben gehad om mezelf te proberen. Dat gezegd hebbende, het was een relatief gemakkelijke en plezierige ervaring om kennis te maken met de gevechtsmechanica van de game.

De demo had spelers die de hoofdpersoon, Edge Maverick, controleerden rond wat een kleine kerker leek te zijn. Het buitengebied bestond uit besneeuwd terrein, maar de inhoud buiten de kerker was afgesloten. Hoewel de demo beperkt was tot kronkelige paden en smalle hallen, was het rondbewegen nogal pijnloos vanwege de mogelijkheid om korte tijd achter elkaar te knipperen met een druk op de knop.

Zoals gebruikelijk bij de meeste spellen, rende je naar vijanden op je scherm om een ​​ontmoeting te beginnen, een voordeel behalen als je ze in een hinderlaag raakt en het omgekeerde als ze je als eerste bereiken. In gevechten mogen spelers maximaal vier personages besturen, in de demo zijn twee korte afstands melee-personages, een boogschutter en een caster opgenomen. Spelers kunnen de besturing van elk van de personages vrij schakelen door op de rechterbumper te slaan, zodat ze kunnen kiezen wie ze willen spelen.

Het gevecht was realtime, snel en tamelijk naadloos. Het snelle tempo van de veldslagen liet geen tijd om zich te vervelen en het snel verfrissen van gevechten was nogal verfrissend.

Hoewel er waarschijnlijk veel ingewikkelde combo's zijn die ik nog niet helemaal onder de knie had, was het maken van de knop A voldoende om winnen en het visuele resultaat was bijna net zo goed. Hoewel ik alleen maar de aanval en springknoppen aan het maaien was (springen was helemaal frivool), hadden de belonende beelden het gevoel dat ik veel, veel meer aan het doen was. Ik merkte dat ik probeerde vijanden in de lucht te verslaan aan het einde van een gevecht, alleen om het te bekijken met het filmische vertragende effect dat optreedt als een ontmoeting zich afspeelt.

Als er iets specifieks was dat opviel aan de game, was de visuele kwaliteit van het spel, dat goed ontworpen en mooi gedetailleerd leek te zijn. Tot dusverre, met de manier waarop het zich gaat vormen, lijkt Star Ocean: The Last Hope beloftevolle en snelle gevechten te beloven, visuele beelden te verbeteren en hopelijk een over het algemeen verfrissende ervaring. Eigenaren van een Xbox 360 kunnen uitkijken naar de aankomende release van de game, die op 3 maart 2009 op de Amerikaanse winkels staat.