Opgeven Waarom de meeste Twitter-gebruikers opgeven

(Noot van de redactie: voor het tegengestelde argument op Twitter-quitters, neem een ​​kijkje op Twitter Quitters Just Do not Get It.)

Een studie van Nielsen Online stelt dat meer dan 60 procent van de nieuwe Twitter-gebruikers een maand na het aanmelden de service opgeven. Dit verbaast me niet. Hoe vaker ik Twitter gebruik, hoe meer ik besef dat dit niet voor iedereen is. Waarom? Omdat het de meeste mensen niet uitmaakt wat je doet. En het kan je ook niet schelen wat ze doen.

Twitter heeft de laatste tijd enorm veel media-aandacht gekregen en ik vermoed dat veel gebruikers zich aanmelden om te zien waar het allemaal om gaat. Als Oprah en Ashton Kutcher Twitter gebruiken, moet het de moeite van het bekijken waard zijn, toch? Maar als de nieuwelingen een paar dagen hebben doorgebracht om de wereld te vertellen wat ze aan het doen zijn in uitbarstingen van 140 tekens - of lezen van geestdodende "ik-bij-de-markt" -updates van vrienden en familie - de nieuwigheid verdwijnt in een haast.

Ik heb me een paar weken geleden aangemeld en tot nu toe zijn mijn reacties gemengd. Ik volg een eclectische mix van mensen en publicaties, inclusief collega's, vrienden, tijdschriften en zelfs een paar beroemdheden. Ik heb ontdekt dat Twitter een goede manier is om te leren over nieuwe dingen, zoals interessante artikelen en mogelijke verhaalonderwerpen. Aan de andere kant krijg ik links naar meer artikelen dan ik ooit zou kunnen lezen. Het is weer een geval van informatie-overload. (Zou het kunnen dat ik het gewoon niet snap? Mijn collega Robert Strohmeyer vindt van wel.)

Celebrity tweets? Ik heb geleerd dat regisseur Kevin Smith afgelopen weekend seks met zijn vrouw had gehad, dat Kim Kardashian (waarom is ze weer beroemd?) Een lookalike-wedstrijd heeft gelanceerd en dat Jack Dorsey, de man die Twitter uitvond, veel reist. Ik ben echt jaloers op die laatste.

Maar na het browsen van deze updates per uur van de rich and famous, heb ik gemerkt dat het mij echt niet uitmaakt wat ze doen. Zelfs als ik geniet van hun werk (bijvoorbeeld Kevin Smith), wil ik de details van hun dagelijks leven ook niet weten.

Vrienden? Een soortgelijk verhaal. Een vriendin van me plaatste een reeks updates over haar menstruatiecycli. "Tante Flow is gearriveerd," las ik. De anderen waren meer grafisch.

Als er zoiets bestaat als het delen van te veel informatie, dan was dat het.

Ja, ik weet dat ik alleen maar het irritante, narcistische en saaie uit de lijst met mensen die ik volg. En ik heb dat een beetje gedaan.

Ik probeer Twitter niet te verwijderen, wat volgens mij een waardevolle sociale netwerktool is voor persoonlijk en professioneel gebruik. Maar ik snap waarom het retentiegehalte van Twitter lager is dan 40 procent, terwijl Facebook en MySpace volgens Nielsen retentiepercentages hebben van bijna 70 procent.

Twitter heeft qua ontwerp niet de diepte en functies van andere sociale netwerksites. Het lijkt erop dat veel gebruikers geen geldige reden vinden om rond te blijven.

En het is goed om te weten dat diegenen wiens leven net zo saai is als het mijne, de voordelen van Twitter zien om contact te houden met klanten.