Sacred 2: Baby You Can Mow My Lawn

In Sacred 2 speel je een tweebenige heggenschaar met gekke skillz. Uw heggenschaar wordt geleverd in een van de zes op hep personaliseerbare stijlen, van standaard bot-force hacking tot variabele smaken met magisch gesmeerd houwen. Je heggenschaar aanbidt een van de zes goden, die hem speciale vaardigheden verlenen die zijn uitlijning vaag weerspiegelen (ben je een ondeugende heggenschaar of leuk?). Af en toe krijgt je heggenschaar opdrachten om een ​​groep semaforen met twee snelheden (een voor 'ambivalent wandelen', een andere voor 'charge!') Te hakken of drie van X en zes Y te verzamelen om Z gelukkig te maken. Maar meestal loopt je reuzenschaar gewoon rond in een bosachtige fantasie, snoeit de inheemse fauna, zuigt onverenigbare vermenging op voor ruilhandel en spuwt de Dumbest One-Liners ter wereld. Dat gezegd hebbende, er is oodles aan doen voor orthodoxe nummer crunchers die deze spellen pompen als vrije gewichten. De Xbox 360- en PlayStation 3-poorten van vandaag zijn min of meer hetzelfde als de Windows-versie met een iets minder 'directe' interface, omdat je twee of drie keer op een gamepad klikt om toegang te krijgen tot dingen die de Windows-versie discreet heeft sneltoetsen voor. De bugs die de Windows-versie zo nu en dan onspeelbaar maakten, lijken ook geschiedenis - geen verrassing, omdat ze ook min of meer zijn gepatcht uit de Windows-versie.

De wereld van Ancaria lijkt op de meeste traditionele high fantasy-instellingen, bv open plekken en bloemrijke dells en pittoreske dorpjes met koeien en schuren en aangename kleine eenkamerwoningen. Het is helder, duidelijk ingedeeld, gemakkelijk te navigeren en hoewel je het niet zou willen verwarren met iets unieks zoals Planescape of Arcanum, is het niet moeilijk om uren achter elkaar naar te staren dan spellen als Dungeon Siege 2 en Titan Quest. Ik noem de grafische weergave helemaal niet als tegengif voor al deze luie 'graphics zijn niet indrukwekkend', opmerkingen van experts die nog steeds vinden dat het nodig is om oppervlakkig commentaar te geven op Joachim Phoenix in Gladiator, door willekeurig een duim op te tillen of te verlagen. Het is één ding om naar een Pollock te kijken en te zeggen "Bedankt maar nee, bedankt." Het is een ander om een ​​op ratings gebaseerde case te bouwen voor de verdiensten van een game van nonchalante snipes over 'textures' of 'pools'. Als het lezen van dat soort excuses (om een ​​cijfer te rechtvaardigen) je hoofd net zoveel pijn doet als het mijne, gefeliciteerd met het nivelleren en het vooruitgaan van je gamerklasse naar 'volwassen kenner'.

Zoals je hebt gezien, heb je zes toegangsrechten wijst naar wereldklasse, twee campagnes en zes goden - een die variabel is, afhankelijk van of je kiest voor de "lichte" of "donkere" campagne. Ik begon met een tempelwachter en ik heb de zonovergoten Elven-rijken van Tyr Lysia - een tieneronderdeel van de massieve Ancaria-wereldkaart - de hele ochtend gesondeerd en getrommeld. Heb ik Ancaria's groot genoemd? Het is

grote

. Gargantuan. Monumentaal. Groot genoeg dat elk van de personageklassen een eigen startpunt krijgt. Terugtrekken en pannen over de kaart in het spel doet me halverwege denken aan de originele Might and Magic map foldout met zijn overdreven hypergekleurde gebieden zoals de "Desert of Desolation" en de "Ice Tundra." Onthoud dat? Wandel naar gebouwen en je kunt deuren openen, die in feite de bovenkant eraf doen zodat je kunt rondfladderen in kisten en tonnen en andere soorten containers voor drankjes, geld, en dat Elfenmantel van +2 Koude Weerstand je altijd al wilde. Wat doet een Mage-staf in de schuur van de Happy Cow Farm? Wie kan het schelen. Hoe eerder je hebt afgezien van je zorgen te maken over de onzinnige logica van games als deze, hoe sneller je verder kunt gaan met genieten van de luchtige rit. Het enige dat ik heb genoteerd, is me tot nu toe echt dwarsgezeten? Berichtvensters soepel scrollen niet. Je slaat de thumbstick omhoog of omlaag en het is slechts een schakelaar om de pagina te verplaatsen, waardoor je elke keer je leespositie verliest. Hoi ontwikkelaars, dat is een patchbare oplossing, toch? Anders lijkt het alsof ik all-in ben voor de Total Experience. Hé, het verhaal is niet dommer dan de penselen waar je doorheen klikt in games als World of Warcraft, en je ziet niemand die

dat

spel aanklopt vanwege zijn oppervlakkige, onderbroken verhaalvertelling, toch?

Voor meer gaming nieuws en opinie, parkeer je tweet-lezers op twitter.com/game_on.