Hoe Spyware bijna een leraar naar de gevangenis stuurde

Julie Amero Als er een kind op de affiche staat voor de gevaren van spyware, is het Julie Amero. <> De 41-jarige voormalige vervangende leraar werd vorig jaar veroordeeld voor vier misdadige tellingen van bedreigde minderjarigen. van een 19 oktober 2004, klasincident waarbij studenten werden blootgesteld aan ongepaste afbeeldingen. Aanklagers hadden geargumenteerd dat Amero haar studenten in gevaar bracht door hen bloot te stellen aan pornografie en hen niet te beschermen tegen de pop-upafbeeldingen nadat ze waren verschenen op haar klascomputer.

[Meer informatie: Hoe malware van uw Windows-pc te verwijderen]

Amero was een onwaarschijnlijke pornosurfer. Vier maanden zwanger op dat moment, zei ze dat ze nog maar net had geleerd om e-mail te gebruiken. Ze zegt dat ze erg geliefd was door leraren en studenten van de Kelly Middle School in Norwich, Connecticut, waar het incident plaatsvond. "Ik was de coole leraar die iedereen leuk vond," herinnert ze zich. De zaak heeft haar leven geruïneerd. Ze gelooft dat stress van de arrestatie haar ertoe heeft gebracht haar baby te miskra den en haar carrière als leraar is ten einde. Een hartaandoening landde haar in het ziekenhuis nadat ze verschillende keren flauwviel. En terwijl ze vorig jaar kort werkzaam was in een gebied van Home Depot, werd ze ontslagen nadat een werknemer nieuwsknipsels over haar proces in de werknemerslounge had gepost.

Alex Eckelberry Haar veroordeling in januari 2007 was het dieptepunt van haar het leven, maar kort daarna vond Amero een kampioen in Alex Eckelberry, de CEO van Sunbelt Software, die contact met haar opnam nadat ze over haar zaak had gehoord. Nadat hij naar het bewijsmateriaal had gekeken, concludeerden hij en andere beveiligingsprofessionals dat Amero ten onrechte was veroordeeld. Binnen een paar maanden hadden ze een machtig team van advocaten en beveiligingsdeskundigen verzameld, die uiteindelijk het schuldige vonnis hadden vernietigd en het pleidooi voor een nieuw proces hadden geopend. Ze noemt Eckelberry haar 'stralende ster' en houdt een foto van hem op haar muur

Eind vorige week bereikte Amero een pleidooi voor koopjes met aanklagers. Ze smeekte schuldig te zijn aan een wanordelijke gedragslast, betaalde een boete van $ 100 en liet haar licentie voor het lerarenonderwijs intrekken. Nu, zegt ze, wil ze vrede, maar ze is nog steeds duidelijk boos op de lokale openbare aanklagers, die volgens haar een "incompetente en kwaadwillende" zaak tegen haar achtervolgde.

Het volgende is een bewerkt transcript van een telefonisch interview dat ze gaf aan de IDG Nieuws Service op woensdag.

IDG Nieuws Service:

Wat gebeurde er op 19 oktober 2004?

Julie Amero:

Ik ging naar de klas en de vaste leraar was daar, Matt Napp. Hij zat op de computer en ik sprak met hem over het werk van de dag en ik vroeg hem of ik ooit zijn computer kon gebruiken. Ik wilde mijn man e-mailen omdat hij me had geleerd hoe ik moest e-mailen en op zakenreis was. Hij [Matt Napp] had zoiets van, 'Ja, het is allemaal voor u ingelogd; je bent helemaal klaar om te gaan. Maar schakel het niet uit, want je moet opkomst en dit en dat doen met de computers. ' En ik dacht: 'Natuurlijk, ik ga naar de damestoilet rennen voordat de les begint.' Toen ik terugkwam was hij vertrokken en er zaten twee kinderen achter de computer, die aan de zijkant van het bureau van de leraar stonden. Ik keek naar het scherm en het was kinderen die naar haarsites keken - rode en groene stekelige hairdos - het was geen big deal. Ik begon mijn dag en was aanwezig. Sommige kinderen waren aan het praten en giechelden. Ze keken in de richting van de computer die niet naar hen toe keek, het keek uit op het raam dat uitkeek naar een binnenplaats, en ik keek en er verschenen dingen op het scherm die ongepast waren. En ik wist niet beter dan, dat kleine vakje in de rechterhoek, erop te klikken. En elke keer dat ik erop klikte, kwam er meer.

IDGNS: Wat was op het scherm?

Amero: Little itty beetje kleine foto's van sites: Viagra sites, seksverbetering crèmes, vrouwen in lingerie, dingen van dat soort. Niets onzedelijks. IDGNS:

Dus geen pornografie?

Amero:

Nee. IDGNS:

Was er naaktheid?

Amero: Er was geen naaktheid. Er waren sites vermeld. En de dingen die ze zeiden [voor de rechtbank] waarop ik klikte en gingen en bekeken zijn, zijn bewezen dat ze nooit zijn aangeklikt en bekeken. De dingen die er waren, waren gewoon ongepaste dingen die in een klaslokaal bekeken moesten worden; Victoria's Secret, weet je.

IDGNS: Dus wat deed je?

Amero: Er was een vrouw in de klas; ze was een assistent die hielp met een klein meisje dat doof was. Ik vroeg haar eigenlijk of ze naar de klas zou gaan kijken omdat er iets met de computer aan de hand was en ze zei: 'Dat is niet mijn taak.' Dus ik moest echt daar zitten, en ik was behoorlijk peeved dat ze de klas niet zou zien.

Dus ik moest wachten tot mijn pauze en tijdens de pauze ik rende, letterlijk door de gangen naar de lerarenkamer liep. Er waren vier leraren in de kamer … en toen zei de tekenleraar: 'Weet je wat, je moet waarschijnlijk iemand op kantoor laten weten.' Ik ging naar beneden om te vertellen … de onderdirecteur en ze was er niet, dus ik dacht 'OK ik vang haar tegen het einde van de dag'. Ik ging terug naar de lunchroom en sprak met hen. Ik maakte me echt zorgen en ik zei: 'Ik weet niet wat ik ermee moet doen. Ik blijf de kleine X's knallen, maar er komen er nog meer terug. ' En [een leraar] zei: 'Zorg ervoor dat je iemand tegen het einde van de dag vertelt.' Aan het eind van de dag kwam ik [de onderdirecteur] tegen en ik zei tegen haar: 'Hoor je dat? ' en ze zei: 'Ja, dat deed ik. Maak je geen zorgen. Tot morgen. ' IDGNS:

Dus er was nooit iets pornografisch? Amero:

[De openbare aanklager] zei dat er één site was bezocht, waar er een duimformaat foto van orale sex was. IDGNS:

Dus vonden ze één foto van orale seks op de computer, maar dat heb je niet gezien?

Amero:

Nee.

IDGNS: Wanneer is dit gebeurd uitgegroeid tot een criminele zaak dan? Omdat wat je beschrijft niet zo slecht lijkt te zijn.

Ik heb een aantal dagen na dit incident gewerkt. Het duurde twee of drie dagen. Ik werd uiteindelijk gebeld naar het kantoor van de directeur. Hij zette me neer, deed de deur dicht en zei: 'Wat is dit?' En hij liet me een lijst op papier zien van een aantal sites. En ik weet niet wat ze waren. In ieder geval, hij gaf me een portie rotzooi en hij zei: 'Je gaat naar huis en je ondergaat geen tijdje.' 's Nachts belde hij me thuis en zei dat ik niet meer voor die school werkte. Hij zei: 'Op dit moment kunnen we u hier gewoon niet hebben. De kinderen praten over de sites in de klas. Ze gluurden en ze zagen een paar dingen, en we kunnen dat niet hebben. En een paar ouders belden en ze waren nogal boos omdat de kinderen dingen in de klas zagen. ' Een paar dagen gaan voorbij en ik krijg nooit meer telefoontjes over [vervangend onderwijs]. Toen riep de politie plotseling. Ze vroegen me om naar beneden te komen en een verklaring af te leggen. Ze vertelden me toen ik naar binnen ging dat ik voor 10 tellingen van verwondingsgevaar gearresteerd zou worden. Ze namen gewoon mijn foto en zeiden: 'Zie je.'

IDGNS: Hoe voelde je je?

Amero: Ik was gevoelloos. Ik dacht 'Wat is er aan de hand?' Ik had geen idee.

We kwamen thuis en toen begon het plezier. Alle nieuwsmensen kwamen op mijn voortuin en we kregen een advocaat. IDGNS:

Waarom denk je dat je in eerste instantie bent veroordeeld voor deze aanklachten? Amero:

Juryleden zagen dingen aan de muur [afbeeldingen getoond door de Aanklager in de rechtszaal] die enorme foto's waren. Ze zeiden dat ik niet genoeg deed om de kinderen te beschermen. Ik ging voor hulp; Ik weet niet wat ik nog meer had kunnen doen.

IDGNS:

Hoe voelde je je na het vonnis?

Amero: Ik voelde als, 'Ik ga dood. Ik ga naar de gevangenis. ' Ik liep weg om een ​​nieuwe tandenborstel voor de gevangenis te vinden. Ik lag een week of wat in bed, huilend. Mijn man moest bij mij thuis blijven. Mijn familie kwam naar me toe en we dachten dat ik naar de gevangenis zou gaan. En toen uit het niets, kwam Alex tevoorschijn.

IDGNS: Alex Eckelberry, de CEO van Sunbelt Software.

Amero:

Hij is mijn stralende ster. Hij hangt aan mijn muur bij mij thuis. IDGNS:

Echt waar? Amero:

Er is daar een foto van hem. Mijn man heeft het zelfs opgeblazen. IDGNS:

Wanneer begon je je te voelen alsof je de kans zou hebben dat je hieruit zou kunnen komen? Amero:

Eens de compilatie van alle records en de proefafschriften werden naar Alex gestuurd. Ze hadden zoiets van, 'Het laat hier dit, dit en dit zien, maar ze zeiden dat je dit, dit en dit deed. Dat is verkeerd.' Ze begonnen me kleine stukjes hoop te geven. Het ging verder vanaf daar. Ik begon me dagelijks beter te voelen. IDGNS:

Vertel me over de dag waarop je schuldige vonnis werd opzijgezet. Amero:

Die dag voelde ik betuigd. Ik voelde dat er hoop was. Nu ziet de wereld dat er een onjuiste getuigenis op [de vervolging] deel was. Nu zal de wereld het zien. IDGNS:

Dus wat deed je die dag? Amero:

Ik kwam thuis met mijn man, en waar we wonen hebben we een vuurplaats en een grote tuin met uitzicht op het bos. We hadden een vuur in de vuurkorf; we hadden een paar biertjes en geroosterde marshmallows. Ik voelde me alsof het het begin was van iets nieuws.

IDGNS: Wat vind je van de manier waarop het afgelopen vrijdag uiteindelijk werd opgelost?

Amero: Ik ben niet blij dat ik moest geven mijn leerresultaten, maar dat was onderdeel van de afspraak. Ze wilden een pond vlees; ze hebben het.

IDGNS: Dus wat ga je nu doen?

Amero: Ik probeer de laatste dagen kalm te blijven. Er zijn veel telefoontjes binnengekomen. Mensen die mij willen zien of spreken. Een man uit Nieuw-Zeeland wil een documentaire komen doen. Ik weet niet echt waar ik heen moet. Ik ben een beetje verlegen. Ik weet niet echt wat te doen.

IDGNS: Heb je het gevoel dat er waarschijnlijk andere mensen in jouw positie zijn?

Amero: Ik veronderstel dat er zijn; je hoort het gewoon niet.

IDGNS: Zie je jezelf ooit weer aan het werk?

Amero: Ik weet niet of het ooit zal gebeuren. Op dit moment denk ik niet recht. Ik legde mijn hand vorige maand in een houtsplijter. Ik was erg overstuur en al deze dingen gingen door en ik was niet opletten. Ik heb uiteindelijk 14 steken in mijn vinger gekregen.

IDGNS: Wat denk je van computers?

Amero: Ik raak ze niet aan, behalve voor e-mail.

IDGNS: Dus u gebruikt het web niet?

Amero: Ik wil het niet aanraken. Ik vind het gewoon niet leuk (lacht). Ik doe er gewoon niets mee.

IDGNS: Waarom denk je dat openbare aanklagers zich niet hebben teruggetrokken en gewoon de zaak hebben laten vallen?

Amero: Ik weet het niet. Ik denk dat ze hun pond vlees wilden omdat al deze mensen ter wereld mij ter verdediging kwamen. Ze dachten dat ze een kraker hadden, 40 jaar in de gevangenis, een naam voor zichzelf, nog een tandje aan hun riem.

En iemand, mijn stralende ster, zei 'No way'.