Omhooggaan: Slow-voortgang op 'space Elevator'

Disney World, Epcot, Universal Studios en … Space Orlando. In de toekomst zou Florida de plaats kunnen zijn van een gesimuleerde "lift" waarmee mensen het leven op een ruimtestation virtueel kunnen bekijken. Dat is een droom van Bradley Edwards, president van Black Line Ascension en een van de toonaangevende voorstanders van ruimteliften. Het centrum, dat een gecombineerde entertainment- en onderzoeksfaciliteit zou zijn, zou kunnen helpen bij het oplossen van een van de vele kritieke problemen die het concept van een ruimtelift teisteren, namelijk een gebrek aan financiering.

Op de eerste conferentie over de lift van de ruimte in vier jaar, In Redmond, Washington, op de campus van Microsoft, maakte Edwards bekend dat hij onderzoek doet naar de haalbaarheid van een gecombineerd entertainment- en onderzoekscentrum, Space Orlando genaamd, dat is ontworpen om de bouw van een ruimtelift te helpen financieren. Het cluster van gebouwen zou 2 miljoen vierkante voet (929.030 vierkante meter) en een structuur van 10 verdiepingen bevatten die bezoekers zouden kunnen betreden alsof ze een terminal voor een echte ruimtelift zouden binnenlopen. Ze zouden een kaartje kopen, het klimmende voertuig binnengaan en het gevoel hebben dat ze de ruimte ingaan, dankzij virtual reality-technologieën. Ze stapten de klimmer de ruimte in - of eigenlijk, een enorme kamer vol met plasma schermen die weergeven hoe het eruit zou zien om op een ruimtestation te zijn, uitkijkend op het zonnestelsel.

De amusementsvoorziening zou ook een werkend onderzoekscentrum zijn. "Verpakt in het zijn echte onderzoekslaboratoria met glazen wanden, helaas voor de onderzoekers," grapte Edwards. Bezoekers zouden de technologie waar de onderzoekers aan werken kunnen observeren, zoals een habitat voor mensen in de ruimte. Edwards schat dat de faciliteit US $ 500 miljoen tot $ 1 miljard zou kosten om te bouwen en 8 miljoen bezoekers per jaar zou aantrekken. Hun toegangsbewijzen zouden helpen bij het financieren van het onderzoek naar en de ontwikkeling van een ruimtelift. Zoals Edwards het voor ogen heeft, zou een echte ruimtelift, in tegenstelling tot een gesimuleerde versie, bestaan ​​uit een zeer lang "lint" gemaakt van koolstofnanobuisjes die zich uitstrekken van een platform op aarde in geosynchrone hoogte, ongeveer 22.000 mijl (35.406 kilometer) boven het aardoppervlak.. Lichtgewicht auto's zouden aan het lint hechten en de ruimte in rijden. Reistijd naar de geosynchrone hoogte: acht dagen, met een snelheid van 120 mijl per uur.

Het centrum zou een relatief eenvoudige manier kunnen zijn om onderzoek te financieren, zei hij. "Het aanvragen van NASA-beurzen is een beetje meer een uitdaging om financiering te krijgen," zei hij. Tot op heden is slechts ongeveer $ 570.000 aan financiering besteed aan het concept van de ruimtevluchtlift in totaal, zei hij. "Niemand wordt hier voor betaald," zei hij.

Naast het financieringsprobleem zijn er nog een aantal andere hindernissen. Technisch gezien werken wetenschappers nog steeds aan het samenstellen van koolstofnanobuisjes op de vereiste lengte.

Eén spreker wees op een groter probleem dat nog moet worden opgelost. "Wanneer u een object hebt dat zich uitstrekt van het aardoppervlak tot geosynchrone hoogte, zal elke satelliet die momenteel in een baan is, elk stuk puin en elke satelliet in de toekomst in de lift vallen", zei Ivan Bekey, een voormalig NASA-wetenschapper die momenteel met Bekey Designs. "Iedereen, zonder uitzondering."

Er zijn vandaag zo'n 6000 satellieten in een baan om de aarde, zei hij, waarvan er veel niet meer in gebruik zijn. Wanneer een satelliet de ruimtelift raakt, zou hij "verdampen", zei hij.

Tot dusverre zijn geen van de mogelijke oplossingen om een ​​dergelijke botsing te vermijden haalbaar, zei hij. De dode satellieten kunnen in wezen hun banen niet veranderen om de lift te vermijden en het zou te kostbaar zijn om te vereisen dat levende satellieten uit de weg gaan. Sommige voorstanders zeggen dat de lift kan worden vastgemaakt aan een platform in de oceaan dat kan worden verplaatst, zodat de lift het naderen van satellieten kan vermijden. Dat plan opent problemen rond de oscillaties die de lift elke keer dat het platform wordt verplaatst op en neer gaan. Er is enig onderzoek naar de zaak gedaan, maar er is nog steeds enige onzekerheid, vooral over hoe groot de oscillaties zouden zijn, zei Edwards.

Het idee van een ruimtelift groeide in science-fiction romans rond de jaren zestig, maar werd geen potentiële realiteit tot de ontdekking van koolstofnanobuizen in 1991, zei Edwards. Een ruimtelift is van belang voor wetenschappers omdat het een veel goedkopere methode zou kunnen zijn voor het transporteren van items van en naar de ruimte. De mogelijkheid om objecten eenvoudig in de ruimte te verplaatsen kan "de volledige commercialisering van de ruimte" veroorzaken, inclusief productie, toerisme, zonne-energieopwekking en onderzoek en ontwikkeling, aldus NASW.

Sprekers tijdens de conferentie erkennen dat het hele concept van de ruimtelift voor veel mensen ongeloofwaardig is, maar zij beweren dat de technologie die nodig is om zo'n lift te bouwen is beschikbaar of op zijn minst plausibel.