Seks, moord en Facebook: de gevaren van sociale media

De zaak was schandalig op zijn eigen merites, voordat het Facebook-fiasco ontstond. Gedaagde Michael Roseboro werd schuldig bevonden aan moord op zijn vrouw, zodat hij vrij kon zijn met zijn vriendin te trouwen, die sindsdien het kind van het koppel heeft gedragen terwijl hij in de gevangenis zat.

De Facebook-pagina's van beide juryleden, Nick Keene en Michael Hecker, beiden van Lancaster, Pennsylvania, waren tijdens het proces zichtbaar voor het publiek, maar de pagina van Hecker is nu privé gemaakt. De pagina van Keene vanmorgen lijkt ontdaan van enkele eerdere berichten die in de krant zijn vermeld. Keene klaagde bij vrienden in een bericht dat hij was geselecteerd voor de jury. "Ja, het blaast drie (expletieve) weken en als ik klaar ben heb ik twee weken tot de school begint," schreef hij, volgens de krant.

Vorige week plaatste Keene een briefje waarin hij zei dat hij hoopte dat dit de laatste keer zou zijn week van zijn juryplicht, volgens de krant. Verschillende vrienden antwoordden, waaronder iemand die 'Fry him' schreef, verwijzend naar de beschuldigde moordenaar, aldus het verhaal.

Dit was zeker niet de eerste keer dat juryleden in een rechtszaak sociale media zoals Facebook, Twitter of MySpace om hun gedachten en indrukken naar vrienden en de wereld te sturen, maar het is een groeiend probleem voor het rechtssysteem. Een zaak in Arkansas waarbij sprake was van wanbeheer van beleggersfondsen door een beklaagde, werd eerder dit jaar in gevaar gebracht door een jurylid die tweette over de procedure. In een zaak in Groot-Brittannië werd vorig jaar een jurylid afgedaan nadat ze naar verluidt Facebook gebruikte om vrienden te vragen haar te helpen een zaak te beslissen. Mijn eerste gedachte toen ik deze verhalen las, was waar ze in de wereld aan dachten? Een rechter vertelt u om met niemand te communiceren over de zaak waarvoor u als jurylid fungeert. Het is heel eenvoudig. Bespreek het op geen enkele manier. Lees geen krantenverhalen over de zaak. Kijk niet naar de berichtgeving op tv of luister er niet naar op de radio. Excuseer uzelf als anderen het hebben over de zaak bij u in de buurt. Draag uw 'JUROR'-pen zodat mensen weten dat u deel uitmaakt van een jury en niet zullen proberen u te beïnvloeden. Dit zijn allemaal instructies van een rechter in een rechtszaak. Waarom is dat zo moeilijk te begrijpen? Nu is de Roseboro-zaak, en andere soortgelijke, in een juridisch kader omdat de rechtbank probeert te achterhalen wat hij vervolgens moet doen.. Is het vonnis beïnvloed omdat deze twee juryleden geen eenvoudige en duidelijke aanwijzingen van een rechter konden volgen? Dat is wat nu moet worden bepaald door rechter Cullen in de Lancaster-zaak. Een drie weken durende moordzaak die moeilijk was voor het gezin van het slachtoffer en voor de gemeenschap staat nu in gevaar en zou mogelijk moeten worden herhaald. Geen goede dag voor sociale media.

Ik weet het, ik weet het, Facebook en Twitter en al de rest zijn erg verleidelijk voor mensen. Ze laten je delen met je vrienden en familie, om de wereld al je ongelooflijk belangrijke en persoonlijke observaties en gedachten te vertellen. Het is verbazingwekkend wat mensen delen: elk klein detail van wat ze eten voor de lunch tot gewoon naar de badkamer zijn gegaan om 'gewoon uit te chillen'.

Maar er zijn momenten in het leven, met je partner, met je kinderen, met je baas, waar je NIET iets krachtiger zegt dan iets zegt. Er zijn momenten waarop een goed oordeel echt van belang is voor wat u in een situatie zou moeten zeggen.

Een rechtszaak is zo'n geval waarin u als jurylid deelneemt. Geen discussie. Geen contact. Geen opmerkingen. Geen waarnemingen. Geen reacties.

Wat is hier in de wereld zo moeilijk te onthouden? Als het je proces was, zou je zeker willen dat de jury hetzelfde voor je zou doen.

(Todd R. Weiss is een freelance technologiejournalist die voorheen schreef voor Computerworld.com. Volg hem op Twitter op www.twitter. com / TechManTalking)