Alles wat u moet weten over het opslagsysteem van uw Mac

Misschien is het belangrijkste element dat we als vanzelfsprekend beschouwen als het gaat om onze Mac-computers (en elke computer in het algemeen) hun opslag. Naarmate de opslag in onze computers is uitgebreid, is deze ook steeds complexer geworden. En leren over ten minste een deel van die complexiteit kan je een beter begrip geven van wat er 'achter de schermen' gebeurt wanneer je je Mac gebruikt.

, kijken we naar de opslagtechnologie die wordt gebruikt door moderne Mac-computers: wat het is, hoe het werkt en hoe de integratie ervan Mac-gebruikers een (relatief) pijnloze en soepele ervaring biedt bij het gebruik van hun computers.

Partitieschema's

Een van de belangrijkste elementen van elke schijf is het partitieschema.

Een partitie definieert de limieten of grenzen van een opslagschijf. Het toepassen van een partitieschema op een schijf is het proces van het toepassen van bepaalde logische parameters daarop. Zelfs als u meerdere partities op één schijf hebt, is het altijd nodig dat elk van hen een eigen partitieschema heeft.

De nieuwste versies van OS X ondersteunen drie soorten partitieschema's:

• GUID-partitietabel (GPT): dit is het partitieschema dat standaard wordt gebruikt door Mac-computers. Het wordt gebruikt door alle Intel Macs (en door oudere modellen met OS X v10.4.6 of hoger) en wordt ook ondersteund door Windows Vista of hoger.
• Apple Partition Map (APM): het standaardpartitieschema dat wordt gebruikt door oudere PowerPC Macs, voornamelijk om op te starten. Nieuwere Mac-modellen ondersteunen ook dit type partitieschema, maar geen versie van Windows biedt native ondersteuning hiervoor.
• Master Boor Record (MBR): het standaardpartitieschema dat wordt gebruikt door niet-Mac-computers, daarom is het ook degene die u waarschijnlijk zult vinden toegepast op de meeste nieuwe schijven en apparaten die een soort intern geheugen gebruiken. Toch wordt dit partitieschema ook ondersteund door Macs.

Nadat uw schijf is gepartitioneerd, is het tijd om een ​​indeling toe te passen op het volume / de schijven.

Volume-indelingen

De indeling die wordt toegepast op elk van de volumes op een schijf, bepaalt hoe uw bestanden erop worden opgeslagen. Dit is vooral belangrijk als het gaat om compatibiliteit, omdat u misschien wilt dat uw bestanden en schijven gemakkelijk toegankelijk zijn voor sommige computers (bijvoorbeeld vrienden en familie), dus het is altijd verstandig om te overwegen welke volume-indelingen ze gebruiken.

Hier zijn de volume-indelingen die door OS X worden ondersteund als lezen / schrijven:

• Mac OS Standard: het oudere volume-formaat dat door eerdere versies van Mac OS werd gebruikt. Beschouwd als erfenis en zelden meer gebruikt.
• Mac OS Extended: een ander oud volume-formaat. Het is eigenlijk een verbeterde versie van het Mac OS Standard-formaat.
• Mac OS Extended (hoofdlettergevoelig): een volume-indeling die is gemaakt om het probleem van volumes aan te pakken die geen onderscheid maken tussen bestandsnamen die in hoofdletters en kleine letters zijn geschreven. Dit type Volumeformaat vertoont echter een aantal problemen met sommige toepassingen van derden en wordt daarom niet standaard ondersteund door OS X-clientsystemen.
• Mac OS Extended (Journaled): een extra optie voor de 'Extended' volume-indeling die geavanceerde journaling van het bestandssysteem toevoegt. Hiermee bewaakt het systeem alle bewerkingen die bestanden op elk willekeurig moment ondergaan, wat op zijn beurt helpt bij het voorkomen van bestandscorruptie en ook het controle- en reparatieproces na een crash veel soepeler maakt.
• Mac OS Extended (Journaled, Encrypted): dit formaattype voegt volledige schijf toe, XTS-AES 128-codering.
• File Allocation Table (FAT): het FAT-formaat is een van de meest populaire. En bij elke iteratie ondersteunt het grotere volumes (daar komen de namen FAT12, FAT16 en FAT32 vandaan). Het formaat wordt ook gebruikt door Apple Boot Camp van Mac OS X om Windows XP te draaien (vanaf een FAT32-volume), maar OS X zelf kan niet opstarten vanuit dit volume-formaat.
• Uitgebreide bestandsallocatietabel (ExFAT): dit formaat is speciaal gemaakt voor grote flash-opslagschijven van het type dat de laatste tijd vaker uitkomt.
• UNIX File System (UFS): Zoals de naam al aangeeft, is het doel van dit volume-formaat om UNIX-systemen te ondersteunen.

Wat betreft de volume-indelingen die door OS X worden ondersteund als alleen-lezen, deze zijn:

• Nieuw technologie bestandssysteem (NTFS)
• ISO 9660 / Compact Disc-bestandssysteem (CDFS)
• Universal Disk Format (UDF)

Core opslag

Core Storage is een van de belangrijkste elementen van het OS X-bestandsbeheersysteem. Wat het doet is een beheerlaag toevoegen tussen een partitieschema en de volume-indelingen van een schijf.

Dit voegt natuurlijk complexiteit toe aan het bestandssysteem, maar biedt het tegelijkertijd een grote flexibiliteit, waardoor het bijvoorbeeld een volume kan coderen en decoderen zonder de normale werking te onderbreken (een functie die essentieel is voor FileVault).

Core Storage is ook een essentieel onderdeel van de nu populaire Fusion Drive-technologie die beschikbaar is in sommige Macs, die verschillende schijven draaien alsof ze er één waren. Deze technologie is ook een betrouwbare en veilige manier om gegevens op te slaan.

Conclusie

Zoals je hebt gezien, gaat de manier waarop de opslag van je Mac werkt veel dieper dan het op het eerste gezicht lijkt. Begrijpen hoe het allemaal werkt, is misschien niet verplicht voor elke Mac-eigenaar, maar als je weet hoe alles samenkomt, zul je zeker betere beslissingen nemen als het gaat om het beheren van de opslag van je Mac.

OOK LEZEN: problemen met Mac-harde schijven identificeren (en verhelpen)