Niet iedereen heeft een e-mailadres nodig

Het vriendelijkste wat u misschien doet zeg tegen iemand deze week is: "Hoe zou je willen worden bereikt: via e-mail, telefoon of post?" Dat klinkt niet als een wereldschokkende daad van vriendelijkheid, maar laat me je vertellen waarom het voor sommige mensen in onze gemeenschap buitengewoon goed kan klinken.

Natuurlijk, als iemand ervoor kiest om geen e-mail te gebruiken, kan dat een extra last betekenen bij het proberen om ze te bereiken. Maar dat is prima. Toegevoegde lasten zijn prima. Dit is de reden waarom.

Sommige mensen in onze gemeenschap leven moedig hun leven met een psychische aandoening. Geestelijke ziekte is een ziekte die net als elke andere ziekte is. Wij geven om mensen die ziek zijn, nietwaar? Alleen voor de genade van God ga je of ik. Mensen met een psychische aandoening vinden het soms moeilijk om zich te concentreren, en ze vinden computers misschien overweldigend. En dat is prima. We moeten niet van hen verlangen dat ze iets doen dat ze overweldigend vinden.

De volgende keer dat je iemand hoort zeggen dat ze geen e-mailadres hebben, kun je ze een plezier doen door niet te zeggen: "Laat ik er een instellen voor jou. " Ze willen misschien geen e-mailadres. Eerlijk. Ze willen er misschien geen. Überhaupt. En het vriendelijke ding om te zeggen zou zijn: "Ik bel je" of "Ik stuur je een brief." Is het vervelend om een ​​envelop te vinden, deze aan te pakken en een postzegel aan te brengen? Het is vervelend in die mate dat de ziekte van iemand anders de moeite niet waard is. En er zijn mensen die vinden dat de ziekte van een ander niet de moeite waard is om zich zorgen over te maken. Dus ga je gang en wees geïrriteerd als dat je gemoedstoestand is. Of probeer boven ergernis uit te stijgen als vriendelijkheid van mensen die ziek zijn, is waar je het over hebt. Het meest onvriendelijke ding dat je deze week zou kunnen zeggen is: "Ik begrijp niet waarom je geen gratis e-mail wilt. Mail adres." Hoewel niet bedoeld om te demean, vermindert die verklaring anderen. Mensen zouden anderen niet moeten uitleggen hoe en waarom hun hersenen op een bepaalde manier werken. We kunnen ons voorstellen dat er verschillen zijn tussen verschillende mensen. Eerlijk. Dat kunnen we ons voorstellen. En we kunnen die verschillen gracieus aanvaarden en aanpassen.

Iemand daar zal dankbaar zijn als we dat doen. Ze zullen een zucht van verlichting slaken. Als je die zucht hoort, weet je dat je op de goede weg bent. Het is prima om op dat moment een korte glimlach te delen. Begrip is wat ons mens maakt. Het is ook wat ons humaan maakt.

Phil Shapiro

(De blogger woont en werkt in Washington DC, hij is te bereiken op [email protected])