Hey Twitter: Give Us 140 Words

Hoe meer Twitter in de krantenkoppen verschijnt, hoe nuttelozer het lijkt te worden. Wanneer Ashton Kutcher, een zo-zo acteur, beter bekend als de heer Demi Moore, de eerste miljoen volgersman kan worden, moet ik me afvragen of er iets is met een wereld gepresenteerd in uitbarstingen van 140 tekens die mensen eenvoudig maakt.

Hier is een idee: verander de maximale lengte van Twitter van 140 tekens naar een maximum van 140 woorden. Laten we ervoor zorgen dat al deze tweeters met diarree van de vingers of de "like" -knop feitelijk enige aandacht, betekenis en zelfs context moeten geven aan wat ze met de wereld willen delen. (Hier het woord 116 in dit bericht).

OK, misschien zou een maximum van 140 wereld te veel zijn. Misschien is een minimum van 140 tekens een beter idee?

[Verdere lezen: de beste tv-streamingdiensten]

Te veel tweets die ik ontvang, zijn slechts URL's met weinig context over waarom ik erom zou moeten geven. Tenzij je een van mijn beste vrienden bent, klik ik hier niet op. Waarom? Simpelweg omdat ik de tijd niet heb. En de interesse.

Ik ben altijd sceptisch geweest over sociale netwerken vanwege de tijdsbesteding die ze vereisen. Hoeveel netwerken heeft iemand echt de tijd om bij te blijven en mee te doen?

Facebook was op weg om een ​​uber-netwerk te worden waar je kon verwachten mensen te vinden die je kent. Hoe meer Facebook Twitter emuleert, des te minder ik er gebruik van maak.

Met zo velen van ons werkloos, zie ik een deel van de aantrekkingskracht van Twitter - begin een aantal mensen te volgen en al die uren die je vroeger besteedde kan worden gevuld met activiteit. Geen salaris, alleen activiteit. Ja, ik begrijp wel dat het maximum van 140 deel is van wat Twitter aantrekkelijk maakt. Het maximum van 140 tekens is een kruk die het veel te gemakkelijk maakt om eerst te tweeten en later te denken.

Of zoals een vriend gewoonlijk zei over de twee-minuten durende nieuwsuitzendingen van zijn radiostation: "Al het nieuws, snel als knipoog, voor jullie allemaal mensen die niet willen nadenken. " En twee minuten is een eeuwigheid in vergelijking met 140-tekens.

Twitter is de voor de hand liggende uitloper van de cultuur van beroemdheden en roddels. De meeste mensen die ik op Twitter zie, promoten iets, meestal zichzelf of iets dat geld in hun eigen zak steekt. Anders delen ze details van hun leven die te intiem (of zinloos) zijn om te delen met de wereld, of alleen bedoeld om indruk te maken op hun minder vermogende en verbonden vrienden.

Als zakelijke gebruiker kan ik de commerciële aantrekkingskracht van Twitter waarderen. Desalniettemin, als een marketingtool van hoge kwaliteit, geloof ik dat Twitter een kortstondig fenomeen zal blijken te zijn. De echte waarde kan liggen in het gebruik van Twitter om een ​​relatie ten minste vaag in de gedachten van de klant te houden op een vrijwel constante basis.

Hiervoor moet op het juiste moment de juiste soort berichten naar de juiste klanten worden gestuurd. Dit vereist op zijn beurt een veel meer demografische benadering van tweeten. Maar is dat niet wat een RSS-feed zou moeten bereiken?

Het is mogelijk dat ik het punt van Twitter volledig mis, maar mijn voorgevoel is dat Twitter drastisch moet veranderen - en slimmer moet worden over wat het mensen stuurt - of het zal vlam vatten. Of vind je alleen aantrekkelijk voor mensen met een erg korte, zoals in

140-karakter, aandachtsspanne.

Maar, hier is een waarschuwing: ik heb ADD, en ik blijf langer dan dat.

David Coursey's diagnose van Attention Deficit Disorder legde veel uit aan zijn vrienden. Hij probeert nog steeds een manier te vinden om zinvol te tweeten. Volg hem op Twitter @ dcoursey of stuur een e-mail via het contactformulier op www.coursey.com/contact.