Hey Game Prices, Come on Down in 2010

Is $ 60 of meer te veel voor games die dramatisch minder kosten dan kaskrakerfilms zoals Avatar maken? Volgens een senior EA-producent, Jason DeLong, klinkt het antwoord als "waarschijnlijk". En misschien, misschien staan ​​we op het punt om de slinger voor de detailhandelskosten de andere kant op te zien slingeren.

"Ik denk dat we het gaan zien - misschien niet in het volgende jaar, maar in in de nabije toekomst - games gaan de route van kleinere ervaringen vooraf en lagere prijzen in het begin omlaag, "vertelde DeLong aan Game Informer," en vervolgens de mogelijkheid om het spel uit te breiden met episodisch materiaal of materiaal van de toekomst. richting waar we waarschijnlijk naar toe gaan. "

[Verdere lectuur: Onze beste Windows 10-tricks, tips en tweaks]

Ah, het tweesnijdend zwaard. De prijs per spelbyte kan namelijk hetzelfde blijven (of, wie weet, zelfs stijgen) met andere woorden, maar de opnamekosten zouden moeten dalen. Weet je, voor de eerste paar uur van het spelen, hoe dan ook.

Hoe kun je ons het beste lokken?

Episodisch - of moeten we het "modulair" noemen? - lijkt de inhoud goed genoeg te werken. De op aflevering gebaseerde Sam & Max-serie van Telltale Games kost $ 9 per deel dat via Steam is gekocht. Het eerste seizoen was samengesteld uit zes afleveringen, elk met twee uur comedy-gestuurde point-and-click stijl-speurwerk. Dat is $ 54 totaal voor ongeveer een dozijn uren gameplay. Latere bundeldeals hebben de prijs verlaagd naar slechts $ 5 per aflevering. Dat is bijna hetzelfde als $ 9 betalen voor het eerste halfuur van een zes uur durende $ 54-opera, met de mogelijkheid om te blijven (en betalen) of te vertrekken. Maak dat een optie die je herhaaldelijk kunt oefenen, in semi-complete intervallen, op weg naar het bezitten en voltooien van het geheel.

Klinkt veelbelovend, toch? Studio's zouden meer inhoud kunnen bieden voor minder contant geld en het risico spreiden over bredere investeringsperiodes. Gamers konden afleveringen (of add-ons of modulaire uitbreidingen) nemen of verlaten en mogelijk zelfs de richting van een spel beïnvloeden door op een constructieve manier met het ontwerpteam samen te werken. Ontwikkelaars zouden worden gestimuleerd om elke game-extensie uniek spectaculair te maken en minder afhankelijk te zijn van afgeleide filler om door te gaan tussen de betere bits van een game (Airboat-reeks in Half-Life 2, ik kijk naar jou). De inkomsten van de uitgever zouden hypothetisch minder fiscaal turbulent zijn - tientallen kleine ijzers in het vuur laten klinkt minder riskant dan slechts twee of drie kernbommen. En gamers zoals ik, die shows als Mad Men en Breaking Bad en Arrested Development het liefst in één keer bekijken in plaats van in termijnen, kunnen gewoon wachten op de bundelversie.

Maar hoe zit het met de nadelen? Veel daarvan ook. Games moeten vrij lineair zijn om de "add-in" -aanpak te ondersteunen, om te beginnen. Stel je Madden voor met slechts de helft van de teams, stadions en playbook-strategieën, of THQ's Dawn of War continue-tijdstrategieseries met ontbrekende eenheidstypen, tactische manoeuvres en multiplayer-modi. Uitgevers zouden halfgekookte games op spelers kunnen opdringen, en dan met name superieure downloadbare content opdwingen om ons te dwingen om de tweederangs entry-level dingen te "eten". Game-prijzen kunnen op den duur ook

meer duur zijn, als uitgevers aangeboren fragmentatie gebruiken om de totale kosten te 'verbergen'. En vergeet niet het vocale segment van gamers die nooit franchises als Halo of Killzone of Gears of War willen zien, die in episodische ervaringen zijn veranderd of die zijn geleverd zonder online kaarten en afspeelmodi. Ze willen ervaringen die tientallen uren onderweg zijn, uit de doos, en ze zullen er niet maanden op wachten. Terug naar de onderliggende vraag "$ 60": is dat tegenwoordig teveel voor games? Dat dacht ik al in 2005, maar wie niet? Feit is dat niemand van ons enig idee heeft zonder naar EA's of Activision's of Ubisoft's boeken te kijken. <> Aangezien dat nooit zal gebeuren, blijven we achter met het oude vraag en aanbod adagium: ze zijn alles wat we willen waard om ze te betalen.

Volg mij op Twitter @game_on