Hands on met Honda's Motion Devices

Ik heb niet alleen gezien de toekomst, heb ik het gedragen. <> Wel, de motion assistentieapparaten die Honda op woensdag in New York liet zien, waren prototypen die misschien al jaren niet meer commercieel beschikbaar zijn. En iedereen die hoopte op Terminator-achtige vaardigheden was waarschijnlijk een beetje achterlijk. Maar de Stride Management Assist en de Bodyweight Support Assist-apparaten die deze week voor de eerste keer buiten Japan worden getoond, bieden een kinesthetische ervaring die op verleidelijke wijze suggereert hoe fysieke mens-machine-interactie eruit zou kunnen zien.

In een evenementruimte in het nieuwe tijdperk sfeer van het W Times Square hotel in Manhattan, een groep topingenieurs van Honda's R & D Co., hielp journalisten de apparaten uitproberen. Het team heeft een ontmoeting gehad met de media voordat hij naar het 2009 Society of Automotive Engineers (SAE) World Congress in het Cobo Center van 2009 ging.

[Lees meer: ​​De beste piekbeschermers voor uw dure elektronica]

Jun Ashihara, een hoofdingenieur bij de R & D-groep, hielp me om de Stride Management Assist, een apparaat van 5,6 kilo (2,5 kilogram), rond mijn middel en over mijn dijen te strikken. De Stride is ontworpen om mensen met zwakke spieren, zoals ouderen, te helpen lopen.

De CPU van het apparaat is bevestigd aan de achterkant van een tailleband en verbonden met twee motoren die op de benen onder de heupen rusten. De motoren controleren twee beugels die op de benen boven de knieën worden vastgebonden. Heuphoeksensoren op het apparaat verzenden bewegingsgegevens naar de CPU, die de twee CD-grootte motoren bestuurt.

Met het apparaat vastgebonden, begon ik in cirkels te lopen. In het begin had ik het gevoel niet te kunnen achterhalen of het mijn beweging hielp of belemmerde. Voor een gezond persoon, dacht ik, zou dit naast het punt kunnen zijn. Maar toen ik de deur van de kamer uitliep en de hal doorliep, een beetje snelheid opnemend, kreeg ik een klein gevoel van onwillekeurig rechttrekken van mijn torso, een beetje hoger komen en mijn benen iets meer dan normaal slingeren.

Dit kan je eigenlijk helpen om beter te lopen, dacht ik toen ik naar de power-walking-modus ging en een halve draf maakte voordat het langzamer begon te voelen, voor een chique receptioniste aan het einde van de gang.

Ik liep terug naar Ashihara, die uitlegde dat het apparaat de loopstijl van de gebruiker leert, terwijl de CPU informatie van de sensoren verwerkt en de motoren stuurt om toe te passen wat Honda "coöperatieve bediening" noemt. Het apparaat helpt de gebruiker beter te lopen door de pas van de gebruiker subtiel te verlengen en het loopritme te reguleren. Vervolgens probeerde ik het ondersteuningstoestel met een lichaamsgewicht van 14 pond (6.4 kg). Het apparaat bestaat uit een stoel, een soort langgerekt fietszadel, bevestigd aan opvouwbare beenbeugels en schoenen van het type sneaker. Met de stoel en de beugels voor me omlaag gedrukt, ging ik op een stoel zitten en glipte in de schoenen en raakte ze dicht. Ik ging over het apparaat staan ​​en tilde de stoel onder me op. Ik ging rechtop zitten, de stoel duwde me omhoog. Ik ging gehurkt zitten en voelde dat de kunstbenen zachtjes weerstand bieden, waardoor de stoel iets tegen het momentum van mijn lichaam scheerde.

Het apparaat met het lichaamsgewicht geeft 6 pond weerstandsverlichting aan een staande gebruiker, wat dat opvoert tot 18 pond als gebruiker bochten. Ik heb zwakke knieën - meer dan twee uur rijden kan mijn rechter kniekousen een dag achterlaten - dus ik bukte voorzichtig en ging een paar keer rechtop staan. De subtiele weerstand gaf me meer zelfvertrouwen en ik probeerde snel een paar keer snel een halve bui in te gaan, denkend dat het apparaat van pas kon komen en enige steun kon geven de volgende keer dat ik dozen moest vervoeren of soortgelijke huishoudelijke klusjes moest doen.

Ik voelde me zelfverzekerder, ging naar een klein podium in de demoruimte, liep een paar stappen naar het podium en toen naar beneden, terwijl de Bodyweight-zitting een beetje steun gaf. Ik vergat bijna dat de stoel werd opgehouden door de beugel.

"We zien misschien ook een grotere commerciële toepassing voor deze technologie", zegt David IIda, manager bedrijfszaken en communicatie voor American Honda Motor Co. "We denken dat het nuttig zou kunnen zijn voor mensen die veel repetitieve taken uitvoeren, vooral degenen die gebruik het onderlichaam, "zei hij, erop wijzend dat Honda het al op proefbasis in een van zijn fabrieken is gaan gebruiken.

Ingenieurs zeiden dat ze applicaties zien niet alleen in fabrieken, maar ook voor mensen zoals chirurgen die moeten staan ​​voor uren wanneer betrokken bij langdurige operaties.

Ambtenaren weigeren te zeggen wanneer deze apparaten uit de proeffase zullen komen. Maar de veranderende demografische wereld kan een grote doelmarkt bieden.

"We geloven dat een vergrijzende samenleving deze apparaten nodig heeft", zegt Kiyoshi Oikawa, hoofdingenieur bij Honda's R & D Company, en een maker van de Asimo-robot, die Honda heeft gebruikt tientallen jaren. Asimo debuteerde in de Verenigde Staten in 2002, toen het de opening bel op de New York Stock Exchange belde. De Asimo kan nu samenwerken met andere Asimo-robots om taken efficiënter te vervullen.

Honda heeft 130 patenten aangevraagd voor de nieuwe motion-apparaten en heeft zijn eigen technologie gebruikt om deze te bouwen, met veldprogrammeerbare gate-arrays (FPGA's) - - configureerbare halfgeleiders - in de motoren van de machine. De batterijen gaan twee uur mee en duren een uur om op te laden.

Honda voorziet een toekomst waarin zijn technologie mensen kan helpen revalideren en bepaalde soorten werknemers gemakkelijker taken kan laten uitvoeren. Ik vroeg of op een dag soortgelijke apparaten konden worden geprogrammeerd om de beweging van een kampioenschapsgolfspeler of een all-star batter te herhalen, voor trainingsdoeleinden. De hoofden van de ingenieurs knikten heftig. Ondertussen moet ik dit weekend een aantal dozen uit de kelder dragen …