Verschil tussen wep, wpa en wpa2 (die veilig is)

De eerste regel van wifi-netwerken is dat u uw netwerk niet onbeschermd laat. De tweede regel van wifi-netwerken is dat u geen verbinding maakt met onbeschermde wifi (tenminste niet zonder een VPN). En ja, voel je vrij om hierover te praten.

WEP, WPA en WPA2 zijn drie verschillende soorten beveiligingsprotocollen. Wanneer u uw router instelt en een wachtwoord toevoegt, is een van deze indelingen geselecteerd. Maakt het uit welke je kiest? Als je meer om beveiliging geeft dan de gemiddelde Joe, ja dat doet het.

Versleuteling voor iedereen

WEP, WPA en WPA2 hebben verschillende coderingsniveaus. Kortom, het formaat waarin u een wachtwoord opslaat, bepaalt hoe sterk het is. Of hoe gemakkelijk / moeilijk het voor iemand zal zijn om het te kraken.

Wired Equivalent Privacy (WEP) is het meest gebruikte protocol. Het is ook de standaard voor de meeste routers die er zijn. Dat alleen zou genoeg moeten zijn voor de scepticus in jou om een ​​wenkbrauw op te heffen. Niets standaard is ooit goed, toch?

WEP werd in september 1999 officieel tot standaard verklaard. Het begon met 64-bits codering, ging toen naar 128 en ondersteunt nu ook 256-bits. Hoewel veel apparaten nog steeds vastzitten op 128 bit.

De scepticus in jou had trouwens gelijk. WEP is notoir gemakkelijk te kraken. Het enige dat u nodig heeft, is gratis software. De Wi-Fi-alliantie is al in 2004 met WEP gestopt, maar vanwege achterwaarts compatibele apparaten en de lange levensduur van bedrijfselektronica wordt het nog steeds ondersteund.

Conclusie? Gebruik geen WEP.

Niet heel veel beter

Wi-Fi Protected Access (WPA) is wat WEP heeft vervangen. Het was een upgrade naar WEP, ontworpen als een firmware-upgrade voor huidige apparaten. Hierdoor was het afhankelijk van veel oude technologie.

Al met al is WPA beter dan WEP, maar niet zo veel.

Hoe vind je me nu?

Wi-Fi Protected Access II (WPA2) is de nieuwste en beste in Wi-Fi-beveiliging. Ik weet zeker dat je inmiddels een trend hebt gevoeld. Elke upgrade is beter dan de vorige. WPA2 kwam in 2006 op de officiële lijst en is sindsdien actief ontwikkeld.

WPA2 gebruikt 256-bit AES-algoritmen voor codering (de industriestandaard), waardoor het veel veiliger is dan de voorgaande.

Vanwege de manier waarop WPA2 werkt, heeft iemand fysieke toegang tot een van de apparaten nodig als hij een netwerk wil hacken. En zelfs dan kan het uren duren.

Helaas, omdat WPA2 is gebaseerd op WPA, dat op zijn beurt is gebaseerd op WEP, lijdt het ook aan enkele van de kwetsbaarheden van onze gepensioneerde vrienden. Maar dankzij constante updates zijn die deuren nu een beetje strakker geschroefd.

Welke te kiezen?

Het is inmiddels duidelijk dat je voor WPA2 moet gaan. Het is het minste van de drie kwaden. Ja, het kan worden gehackt, maar nogmaals, alles kan zijn. De reden dat we sterkere protocollen gebruiken, is het moeilijker maken voor mensen om ze te hacken. Dat is de reden waarom WPA2 absoluut de juiste weg is. Het verhoogt de hacktijd van een paar minuten met behulp van gratis software tot uren of dagen of pro-level hacking. Kortom, dat blokkeert de meeste hackers die er zijn.

En hoe dan ook, als een persoon toegewijd genoeg is om uren of dagen door te brengen met het hacken van je systeem (hallo daar NSA, ik heb je daar niet gezien, doorgaan), gaan ze een manier vinden.

Ook een hacker die 12 uur aan jou besteedt? Tjonge, je moet speciaal zijn.