Components

'Cometh the Hour, Cometh the Technology'

Cometh The Hour [Complete Suite] by Shiro SAGISU - BLEACH: The Hell Verse OST. (TH & English Lyrics)

Cometh The Hour [Complete Suite] by Shiro SAGISU - BLEACH: The Hell Verse OST. (TH & English Lyrics)
Anonim

Voor NGO's (niet-gouvernementele organisaties) en ontwikkelaars, kan de ICT4D-ruimte een harde noot zijn om te kraken. Terwijl NGO's over het algemeen moeite hebben om de tools te vinden die aan hun specifieke behoeften voldoen, hebben ontwikkelaars te maken met het tegenovergestelde probleem - hun tools in handen krijgen van diegenen die ze het hardst nodig hebben. Pogingen om de ngo's en ontwikkelaarsgemeenschappen te verbinden - fysiek en virtueel - blijven tot op de dag van vandaag met wisselend succes. Er is geen wondermiddel.

Natuurlijk, het samenbrengen van de twee partijen op één plek - conferentieruimte of chatroom - is maar een klein deel ervan. Om ze elkaars behoeften te laten begrijpen kan een andere zijn. Hoewel de ene kant dingen kan benaderen vanuit een "technologie die op zoek is naar een probleem", hebben NGO's het vaak helemaal andersom. Een van de stoutmoedigste pogingen van de afgelopen tijd om lid te worden van de non-profitorganisatie / ontwikkelaarstippen vond plaats in februari 2007 tijdens de moedig getitelde conferentie van UN Meets Silicon Valley, waar de Verenigde Naties een groep Silicon Valley-bedrijven ontmoetten om te onderzoeken hoe technologie en industrie kunnen ondersteunen internationale ontwikkeling. Evenementen met een lager profiel vinden veel vaker plaats, vaak in de vorm van 'door gebruikers gegenereerde conferenties'. Een van deze bijeenkomsten - het aankomende BarCamp Africa - heeft als doel om "mensen, instellingen en bedrijven die geïnteresseerd zijn in Afrika samen te brengen op één locatie om ideeën uit te wisselen, verbanden te leggen, percepties te herschikken en actie te katalyseren die leidt tot positieve betrokkenheid en wederzijds voordeel tussen Silicon Valley en het Afrikaanse continent. "

Na jarenlang te hebben gewerkt in de non-profitsector, met name in ontwikkelingslanden, heb ik uit de eerste hand de uitdagingen gezien die velen tegenkomen en hun frustratie over het gebrek aan geschikte ICT oplossingen beschikbaar voor hen. Ik ben ook aan de ontwikkelaarskant van het hek geweest en heb de afgelopen drie jaar de bouw en promotie van het gebruik van mijn FrontlineSMS-berichtenplatform door de grassroots-non-profitorganisatie voortgezet. Helaas, ondanks wat je zou denken, betekent het niet noodzakelijkerwijs een oplossing vinden om de uitdaging vanuit beide perspectieven te zien. Het is bijvoorbeeld in de loop van de tijd eenvoudiger geworden om FrontlineSMS in de handen van NGO's te krijgen, omdat steeds meer mensen erover horen, maar het is een zeer reactionair proces geweest in een tijd dat ik veel liever proactief was. Geen wondermiddel voor mij. Helaas, voor elke ICT-oplossing die meer grip krijgt, zien veel meer mensen niet eens het daglicht. Terwijl sommigen misschien beweren dat degenen die faalden waarschijnlijk niet goed genoeg waren, is dit niet altijd het geval. Neem Kiva als een goed voorbeeld. In de beginperiode werden Matt en Jessica Flannery door 'experts' regelmatig verteld dat hun idee niet zou werken, dat het niet zou schalen. Ze gaven niet op, en vandaag is Kiva een groot succesverhaal, waarmee geldschieters - jij en ik - worden verbonden met kleine bedrijven in ontwikkelingslanden over de hele wereld. Sinds de oprichting eind 2005, hebben ze het lenen van meer dan US $ 14 miljoen tot tienduizenden s in enkele van de armste landen van de wereld mogelijk gemaakt. Een belangrijk keerpunt voor Kiva was hun beslissing om over te stappen van bedrijfsplannen naar "actie" -plannen, om daar weg te komen en hun succes vanaf de grond op te bouwen. Sommigen van ons noemen dit 'rapid prototyping' of 'failing fast'. Wat je ook kiest om het te noemen, het is een benadering waar ik rotsvast in geloof. In plaatsen als Silicon Valley wordt het fout doen niet gezien als een slechte zaak, en dit stimuleert een 'rapid prototyping'-cultuur. Helaas is het verhaal in U.K.

heel verschillend. Sommige projecten - waaronder Kiva en FrontlineSMS - zijn gebaseerd op ervaringen die zijn opgedaan in het veld en de overtuiging dat een bepaald probleem kan worden opgelost met een passende technologische interventie. Voordat een oplossing van ICT4D kan slagen, moet er natuurlijk een noodzaak zijn. Het maakt niet uit hoe goed een oplossing is als mensen het 'probleem' niet zien als een probleem dat moet worden opgelost. In het geval van Kiva hadden de leners duidelijk behoefte aan geld, maar de kredietverstrekkers hadden geen toegang tot hen. Met FrontlineSMS wilden non-profitorganisaties in de vrije natuur gebruik maken van het groeiend aantal mobiele telefoons bij hun belanghebbenden, maar ontbrak een platform om met hen te communiceren. Deze twee initiatieven werkten omdat het problemen waren die een oplossing vonden.

De ICT4D-ruimte is in gelijke mate opwindend en uitdagend, en door de aard ervan concentreren professionals zich op enkele van de meest urgente problemen in de meest uitdagende regio's van de wereld. Of het nu gaat om een ​​natuurramp, een gestolen verkiezing, een conflict tussen mens en natuur, een verpletterende opstand of een epidemie van de gezondheid, elementen van de ICT4D-gemeenschap komen in actie om te helpen bij het coördineren, vastleggen of rapporteren van gebeurtenissen. Interessant is dat het soms de gebeurtenissen zelf zijn die het profiel van een bepaalde ICT-oplossing of de gebeurtenissen zelf verhogen die leiden tot het creëren van nieuwe hulpmiddelen en hulpmiddelen. In 2006 was Erik Sundelof een van een dozijn Reuters Digital Vision Fellows aan de Stanford University, een programma dat ik het geluk had het volgende jaar bij te wonen (grotendeels bedankt aan Erik zelf). Erik was bezig met het bouwen van een webgebaseerde tool waarmee burgers via hun mobiele telefoon nieuws en evenementen om hen heen naar de rest van de wereld kunnen melden. Dit is natuurlijk niets nieuws, maar toen was het een nieuw veld. Tijdens de laatste weken van zijn fellowship in juli 2006 viel Israël Libanon binnen in antwoord op de ontvoering van een van hun soldaten. Erik's tool werd opgepikt door Libanese burgers, die hun ervaringen, hoop en angsten smsten via hun mobiele telefoons. De internationale media waren snel op het verhaal, waaronder CNN. Het project van Erik werd in de schijnwerpers gezet, wat resulteerde in aanzienlijke financiering voor de ontwikkeling van een nieuwe website voor burgerjournalistiek, allota's, die hij tegenwoordig onderhoudt. Op dezelfde manier was er een nationale verkiezing nodig om het profiel van FrontlineSMS aanzienlijk te verbeteren. werd gebruikt om de Nigeriaanse presidentsverkiezingen in 2007 te volgen. Het verhaal was significant in die zin dat het de eerste keer was dat burgers hielpen bij het volgen van verkiezingen in een Afrikaans land. Zoals de BBC meldde: "Iedereen die de zaterdagse presidentsverkiezingen in Nigeria probeert te manipuleren of te manipuleren, kan worden betrapt door een team van vrijwilligers met mobiele telefoons." Hoewel FrontlineSMS al meer dan achttien maanden bestond, zorgde het gebruik ervan in Nigeria voor een aanzienlijke nieuwe belangstelling voor de software, leidde het tot financiering van de MacArthur Foundation en eindigde met de uitgave van een nieuwe versie eerder deze zomer. Het project wordt nu krachtiger.

Een van de meest spraakmakende platforms van vandaag is ook voortgekomen uit de as van een andere belangrijke gebeurtenis, deze keer de problemen na de omstreden verkiezingen van Kenya eind 2007. Met de dagelijkse Kenianen verstoken van een stem op het hoogtepunt van de problemen, een team van Afrikaanse ontwikkelaars creëerde een site die burgers toestond om gewelddaden te melden via het web en sms, incidenten die vervolgens werden samengevoegd met andere rapporten en op een kaart werden weergegeven. Ushahidi - wat 'getuige' betekent in Kiswahili - bood de gewone mensen een manier om hun nieuws te brengen, en het nieuws over de lancering werd alom geprezen in de reguliere pers. Het samenstellen van Ushahidi is een studie in het handboek over rapid prototyping en samenwerking. In de afgelopen paar maanden is het project ook van kracht in kracht toegenomen, is het geïmplementeerd in Zuid-Afrika om daden van anti-emigrantengeweld te volgen, won het de NetSquared Mashup Challenge en werd het tweede in de recente Knight-Batten Awards.

Het interessante aan deze drie projecten is dat ze allemaal hebben bewezen dat ze werkten - met andere woorden, bewezen dat er behoefte was en een lange staat van dienst hadden - voordat ze aanzienlijke financiële middelen ontvingen. Kiva ging erop uit en toonde aan dat het uitleenplatform werkte voordat grote financiers binnenkwamen, precies zoals FrontlineSMS deed. En Ushahidi plaatste de eerste versie van zijn crowd-sourcing-site samen in slechts vijf dagen en profiteerde sindsdien van de voordelen van een werkend prototype. Als hier een les te leren valt, dan zou dit moeten zijn: laat een gebrek aan financiering je niet beletten om je ICT4D-oplossing van de grond te krijgen, ook al gaat het om "failing fast".

Natuurlijk niet iedereen moet vertrouwen op een internationale noodsituatie om het profiel van zijn project te verbeteren, en het zou ook niet verstandig zijn om te wedden op iets dat ooit gebeurde. Maar wanneer dat het geval is, komt het duidelijke gebrek aan een oplossing voor een nieuw probleem vaak naar de oppervlakte, het creëren van een omgeving waar instrumenten die bestaan ​​- of ze nu bewezen zijn of niet - in staat zijn te gedijen in het voordeel van iedereen.

Ken Banks wijdt zich aan de toepassing van mobiele technologie voor positieve sociale en ecologische veranderingen in de derde wereld en heeft de afgelopen 15 jaar gewerkt aan projecten in Afrika. Onlangs heeft zijn onderzoek geresulteerd in de ontwikkeling van FrontlineSMS, een veldcommunicatiesysteem dat is ontworpen om grassroots non-profitorganisaties te ondersteunen. Ken studeerde cum laude af aan Sussex University in Sociale Antropologie met Ontwikkelingsstudies en verdeelt momenteel zijn tijd tussen Cambridge (U.K.) en Stanford University in Californië op een door MacArthur Foundation gefinancierde fellowship. Meer details over het bredere werk van Ken zijn beschikbaar op zijn website.