Terugtrekken uit de verslavende IPhone

De iPhone is uit mijn leven. Ik zal niet in de rommelige details stappen, behalve om te zeggen dat het niet de schuld van Apple of AT & T was.

Ik ging ook niet uit de weg met de telefoon. Maar na ongeveer een week zonder leven, voel ik de pijn. Het is een kleine jeuk, maar zeer persistent.

Er zijn functies die ik echt zou willen hebben, zoals de Google Maps met locatie. Ik ben deze week in Las Vegas voor CTIA Wireless, de grote jaarlijkse draadloze show. Er zijn overal evenementen en het zou nuttig zijn geweest om te weten waar ik heen ging. Gisteravond moest ik een ober vragen hoe ik naar het hotel kon gaan waar mijn volgende evenement plaatsvond. Ik had zoiets nog niet gedaan sinds … vlak voordat Apple de locatiefunctie aan Google Maps had toegevoegd. Het had simpelweg moeten zijn om mijn telefoon uit te trekken, op de "vind-ik-knop" knop te drukken en naar het hotel te zoeken waar ik naar op zoek was.

[Meer lezen: de beste Android-telefoons voor elk budget.]

Een ander ding dat ik soms mis, is de verkeersweergave in Google Maps. Druk op één knop en het laat je zien waar de files zijn, met kleurcodering (groen, geel, rood) voor alle grote snelwegen. Vlak voor het starten van de auto (OK, soms tijdens het rijden), kon ik zien waar het verkeer zwaar zou zijn. Dit was iets waar ik echt van gedroomd had voordat ik het ooit had. Ik moet een visueel denker zijn, omdat ik nooit heb geprobeerd om een ​​verhaal van een verkeersreporter op de radio te volgen.

Er is veel hype over de App Store en de duizenden applicaties daar, maar hoewel ik meer heb gedownload meer dan een dozijn, de meesten zaten stil op het prachtige startscherm. Blijkbaar ben ik zoals de meeste mensen, volgens een onderzoek van Pinch Media. Als we naar daadwerkelijke gebruiksgegevens van iPhones kijken, kwamen we erachter dat slechts 1 procent van de mensen die een app downloadt, er langdurig gebruik van maakt. Voor mij was Smule's Ocarina fascinerend in het concept, maar ik heb nooit de moeite genomen om het te leren spelen. Camera Bag was leuk, maar het betrof het gebruik van de kale en soms pikante iPhone-camera. De enige applicatie die een toevoeging werd, was een gratis mahjong solitaire-spel. Nee, mijn ware verslaving was het mobiele internet. Ik heb het niet over de nuttige onderdelen, zoals de applicatie die me vertelde wanneer de volgende bus eraan kwam, maar als ik dat niet verander, verander ik mijn dag een beetje. Wat me ertoe aanzet mijn iPhone te bereiken als een fantoomledemaat, is slechts een afleiding van iets nieuws om naar te kijken tijdens de talloze stilstandtijden van mijn dag. Ik lees voortdurend blogs, controleer mijn e-mail, kijk op mijn Facebook-pagina en lees iets dat we vroeger 'kranten' noemden. Alles was perfect om te wachten op de bus, met het openbaar vervoer te rijden of gewoon te wachten op een andere computer - die op mijn bureau - om aan de slag te gaan. In iets meer dan een jaar veranderde het instinct, hoewel de snelheid en dekking van het EDGE-netwerk van AT & T liepen vaak langzaam tot het punt van verergering. Als ik nu aan het wachten ben, wacht ik gewoon …

Voor hulp bij deze opnames wendde ik me tot Roger Kay van Endpoint Technologies Associates, een technologieanalist die al jarenlang de nieuwste gadgets gebruikt. Ik was geschokt door wat hij me vertelde.

"Persoonlijk ben ik altijd zeer voorzichtig geweest met het adopteren van nieuwe technologie," zei Kay. "Ik vind off-grid als belangrijk." Het blijkt dat Kay allerlei nieuwe technologie gebruikt, maar hij doet dat alleen om erachter te komen wat het kan doen. In zijn vrije tijd doet hij andere dingen. Dus Kay is geen verslaafde. Maar toen zei hij iets dat echt naar huis sloeg.

"Er is iets aan de hand met dit kleine apparaat dat me stoort," zei Kay.

Dat was mij, oke. Hinderde over een klein apparaat. Maar zeker niet alleen. Op de prachtig gerestaureerde antieke trams van San Francisco staan ​​rij na rij passagiers met hun hoofd naar beneden en hun gezichten badend in de gloed van de iPhone - of de BlackBerry, of Samsung Instinct, of voor de echt technologisch hippe, de T -Mobiel G1.

Een deel van wat al die overrompelde mensen dwingt, is dat ze alle informatie verzamelen en consumeren waarnaar ze staren. "We zijn allemaal cellen van een collectief wezen," zei Kay.

Er is een zeker science fiction-drama voor mijn huidige doodsangst als ik het beschouw als zijnde afgesneden van de levensader van een verbonden samenleving. Toch ga ik proberen een tijdje niet verbonden te zijn. Ik gebruik in mijn vrije tijd een goedkope, verouderde, ontgrendelde telefoon en leesboeken - de soort die van papier is gemaakt. Tenminste totdat er iets beters komt.

"Je kunt een nieuwe liefde hebben na de iPhone," zei Kay.