Waarom eten we als we ons vervelen?

Het is vrij eenvoudig om artikelen op internet te vinden die proberen je slechte gewoonte om te eten te stoppen als je je verveelt. Het is echter minder gemakkelijk om artikelen te vinden die duidelijk uitleggen waarom dat überhaupt gebeurt. Waarom lijkt het erop dat wanneer we ons vervelen, we ons aangetrokken voelen tot voedsel en we gewoon wegknabbelen?

De functie van voedsel zoals we het al lang kennen is duidelijk: het voedt ons lichaam. Het juiste voedsel voorziet ons van voldoende voedingsstoffen om in leven te blijven, wakker te blijven en ons door onze dag te helpen. Het is energie. Wanneer ons lichaam meer voedsel wil, stuurt het signalen om ons te laten weten. We noemen deze signalen honger. Als we honger hebben, gaan we wat meer eten totdat we een ander signaal krijgen: allemaal vol.

Eten als je je verveelt, druist in tegen alles wat we weten over voedsel en onze natuurlijke neigingen. Dus wat gebeurt er precies in de hersenen als we dit doen?

Je hersenen op verveling

Wetenschappers hebben hier in 2014 een onderzoek naar uitgevoerd. De resultaten zijn gepubliceerd in een artikel met de titel 'Eten en pijn toebrengen uit verveling'. Ze verzamelden deelnemers en dwongen hen om dezelfde 85 seconden durende video gedurende een heel uur te bekijken - veilig om te zeggen dat is behoorlijk saai.

Terwijl dit aan de hand was, gaven wetenschappers sommige van de deelnemers M & M's om te eten en gaven anderen de mogelijkheid om een ​​kleine elektrische schok op zichzelf uit te voeren. Uiteindelijk waren de elektrische schokken bijna net zo populair als het eten van M & M's. De conclusie was dat mensen zowat alles doen om tijdelijk van hun verveling af te komen en dat eten toevallig in die categorie valt.

Waarom zijn M & M's en voedsel gebonden aan opwinding?

Deze studie lijkt echter op verschillende gebieden fundamenteel gebrekkig te zijn. Ten eerste is het waarschijnlijk eerlijk om te zeggen dat mensen die van M&M genieten en mensen die van elektrische schokken genieten, zeer onevenredig zijn ten opzichte van elkaar.

Ten tweede, aangezien het M & M-experiment gescheiden was van het elektrische schok, is er geen echte manier om te weten welke de voorkeur heeft. Deelnemers hadden beide opties tegelijkertijd moeten krijgen en het is waarschijnlijk dat mensen M & M's zouden verkiezen boven een elektrische schok om de monotonie te doorbreken.

Laten we over het algemeen een redelijke bewering doen dat mensen in een bepaalde situatie eerder zullen kiezen om M & M's te eten dan zichzelf te schokken, gezien beide opties. Nogmaals, het is slechts een bewering, maar moeilijk te betwisten tenzij je pijn verkiest boven het eten van chocolade. Nu hebben we een nieuwe vraag: waarom zijn M & M's en voedsel gebonden aan opwinding? Nogmaals, voedsel (buiten een bepaalde culturele relevantie) is alleen ooit brandstof geweest. Eten is geen speelgoed voor amusement.

De dopamine-factor

Susan Carnell, Ph.D. voor Psychology Today richt zich vierkant op dopamine. Dopamine is een chemische stof in de hersenen die sterk verbonden is met gevoelens van beloning en plezier. Daarom is het geen toeval dat verslavende medicijnen de dopamineproductie in de hersenen dramatisch verhogen, terwijl een dopamine-tekort vaak wordt gekoppeld aan depressie.

Raad eens wat een effect heeft op dopamine niveaus. Als je voedsel raadt, heb je gelijk.

Misschien ga je gewoon voor de broccoli voor de verandering van tempo, maar belonend voedsel staat waarschijnlijk hoger op je voorkeurslijst.

Hoewel je technisch gezien maar half correct bent. Veel voedingsmiddelen dragen bij aan een toename van dopamineproductie, maar het is junkfood dat ons die dopamine-piek geeft die we zo graag willen wanneer we ons vervelen. Deze voedingsmiddelen zijn specifiek ontworpen met dit in gedachten: de zoute, suiker, vettige goedheid roept een gevoel van beloning op. In feite kan deze logica ook worden toegepast op emotioneel eten, dat wil zeggen waarom sommige mensen een heel bad ijs eten wanneer ze verdrietig zijn.

Overweeg dit: als je je verveelt, heb je meer kans om gestoomde broccoli of een zak chips te eten? Chips eten voelt veel beter, dus dat is de voor de hand liggende keuze. Misschien ga je gewoon voor de broccoli voor de verandering van tempo - misschien verveel je je nu aardappelchips - maar 'belonende' voedingsmiddelen staan ​​waarschijnlijk hoger op je voorkeurenlijst. (Kaas is een ander voedingsmiddel waarvan bekend is dat het dopamine spijkert, dus het is gebruikelijk om dat ook te doen.)

Uiteindelijk is de wetenschappelijke studie die aangeeft dat we alleen eten om de eentonigheid te verbreken die met verveling verbonden is. We eten niet altijd als we ons vervelen, we doen vaak gewoon wat het is dat ons een nieuw gevoel van opwinding geeft. Als het echter gaat om verveeld eten en specifiek waarom we de neiging hebben junkfood te eten wanneer we ons vervelen, moet je dopamine de schuld geven. Of beter nog, beschuldig fabrikanten van junkfood ervan voordeel te halen uit dopamine.