Van wie is dat Twitter-account?

De vraag wie de eigenaar is van het sociale netwerkaccount van een werknemer wanneer het wordt gebruikt voor werkgerelateerde berichten is een juridisch grijs gebied, zoals meer bedrijven ontdekken wanneer ze in de rechtszaal terechtkomen en proberen lezers, zakelijke contacten en andere sociale contacten binnen de kudde te houden.

[Lees meer: ​​De beste tv-streamingdiensten]

"De wet op de sociale media is een ontwikkelingsgebied, "zei Cary Kletter, een partner bij Kletter Law Firm die Kravitz vertegenwoordigde in de zaak PhoneDog. En omdat de wettelijke basis voor het claimen van eigendom van accounts op sociale media niet duidelijk is, is een rechtszaak een gebruikelijke manier van handelen wanneer er geschillen ontstaan. <119> Het rechtszaak van PhoneDog beweerde dat handelsgeheimen verkeerd werden gebruikt, met het argument dat het wachtwoord voor de Twitter-account vertrouwelijke informatie was. heeft de nieuwe werkgever van Kravitz toegestaan ​​om op oneerlijke wijze te concurreren met PhoneDog. De zaak speelde zich af tussen 2011 en 2012 in een federale rechtbank in Californië en werd uiteindelijk afgehandeld onder niet-openbaar gemaakte voorwaarden. Maar Kravitz mocht de rekening behouden, die nu meer dan 23.000 volgers heeft. <> Twee andere gevallen kregen vorig jaar de aandacht omdat ze werkgevers in dienst namen tegenover werknemers vanwege het eigendom van sociale media. In één vervolgde Jill Maremont haar toenmalig werkgever, in Chicago gevestigde Susan Fredman Design Group, nadat het berichten had gepost op haar Twitter-account terwijl ze in een ziekenhuis lag na een auto-ongeluk.

Maremont had het account gebruikt om het bedrijf te promoten bedrijf, en haar werkgever kende haar wachtwoord. Haar rechtszaak beschuldigt het bedrijf ervan zich voor commerciële doeleinden na te doen zonder haar toestemming. Die zaak is aan de gang bij de rechtbank in Noord-Illinois.

In het andere geval werd Linda Eagle, medeoprichter van een bancaire onderwijsorganisatie in Pennsylvania, ontslagen nadat het bedrijf in 2010 werd overgenomen, blijkt uit de processtukken. Eagle had een LinkedIn-account aangemaakt terwijl zij president van het bedrijf was en na haar beëindiging merkte ze dat het account was overgenomen en in de naam van de nieuwe CEO van het bedrijf, Sandi Morgan.

Mensen die Eagle op LinkedIn zochten, waren nu gerouteerd naar een pagina met Morgan's naam en foto, maar die nog steeds Eagle's onderscheidingen, prijzen, aanbevelingen en connecties toonde, volgens het proces dat ze vervolgens indiende. Die zaak is ook hangende.

De zaken van Maremont en Eagle, en anderen zoals hen, zijn moeilijk te bepalen, omdat er vandaag weinig juridische begeleiding is over wie de Twitter-, Facebook- of LinkedIn-account van een medewerker heeft en de bijbehorende contacten, wanneer het account wordt gebruikt voor werk.

"Veel werkgevers denken tegenwoordig niet vaak na over de eigendom van bijvoorbeeld Twitter-volgers," zei advocaat Jennifer Archie, specialist in privacy en gegevensbeveiliging bij Latham & Watkins, die advies heeft gegeven tientallen werkgevers over werkgelegenheidsbeleid en werknemersovereenkomsten met betrekking tot sociale media.

Een voorbeeld van hoe ver het probleem is van de hoofden van veel werkgevers afgelopen jaar, toen Jim Roberts, een vooraanstaand redacteur bij The New York Times, de krant verliet, hij neemt ongeveer 75.000 Twitter-volgers mee. De krant had naar verluidt geen beleid om het probleem aan te pakken, en de 26-jarige medewerker van Times veranderde eenvoudig zijn handvat van @nytjim in @ nycjim. De Times heeft er kennelijk voor gekozen om niet te vervolgen. Zijn huidige volgers tellen: ongeveer 82.000.

Sommigen, zoals Kletter, betogen dat omdat Twitter-volgers typisch echte mensen zijn, die gezien kunnen worden door iedereen die op de volgerslink van een persoon klikt, en die accounts volgen en niet volgen zoals ze willen, de wettelijke basis voor het claimen van eigendom van hen betwistbaar is.

In gevallen waarin een sociale-media-account als een persoonlijke account werd gemaakt voordat de medewerker bij het bedrijf kwam en vervolgens werd gebruikt voor zowel persoonlijke als zakelijke doeleinden, is het waarschijnlijk nog moeilijker voor een werkgever om het eigendom te claimen, aldus Kletter.

Bepalen wat een persoonlijk of professioneel account maakt, is lastig in een tijd van vrijwel constant sociaal netwerken, zei Archie van Latham & Watkins.

"Professioneel werk van mensen stroomt vaak door in hun persoonlijke tijd dankzij de onderlinge verbondenheid van mobiele apparaten, en dat is maar één manier waarop eigendomsgeschillen kunnen ontstaan, "zei Archie.

Facebook en LinkedIn zeiden via e-mail dat hun officiële standpunt is dat gebruikers de eigenaar zijn van hun accounts. Twitters servicevoorwaarden zeggen dat de gebruikers alle inhoud bezitten die ze op hun site plaatsen.

Omdat de scheidslijn tussen persoonlijk en professioneel zo wazig is en varieert naargelang de baan, is het voor vaklieden het beste om juridische geschillen te voorkomen. beleid over hoe werknemers sociale media moeten gebruiken en wat er met een account gebeurt wanneer een werknemer het bedrijf verlaat.

Het beleid moet op zijn minst duidelijk maken of het bedrijf of de werknemer sociale media-accounts met werk zal hebben, zei John Delaney, een partner van het advocatenkantoor Morrison & Foerster.

"Soms heeft de journalist in de journalistiek misschien een grotere aanhang dan de krant of het tijdschrift zelf, dus een beleid vooraf beschrijven zou zelfs een onderwerp kunnen zijn van onderhandeling ", zegt Delaney, hoofd van de praktijkgroep sociale media van Morrison & Foerster.

Als een bedrijf het eigendom van een sociale-mediarekening wil claimen, houdt het idealiter de naam van de werknemer buiten de accountnaam en in plaats daarvan wat betreft de naam van het bedrijf of zijn merken, zei hij. En als een bedrijf een account heeft, moet het uitsluitend voor zakelijke doeleinden worden gebruikt, en niet voor persoonlijk gebruik van werknemers.

"Als een bedrijf zijn werknemers wil aanmoedigen om hun eigen persoonlijke accounts voor sociale media te gebruiken voor werk gerelateerde berichten en tweets, zou het bedrijf niet moeten verwachten dat het eigenaar wordt van dergelijke accounts als resultaat, "zei Delaney.

Zelfs als het account persoonlijk eigendom is, zijn er nog legale grijze gebieden wanneer het wordt gebruikt, zelfs als alleen in deel, voor het werk of bedrijf van die persoon.

"Hoewel de bestaande praktijk van de overgrote meerderheid van werkgevers de privacyrechten van medewerkers met betrekking tot persoonlijke, wachtwoordbeveiligde sociale-mediarekeningen erkent, bevelen we werkgevers aan om hun beleid en praktijken voor sociale media ", aldus Latham & Watkins advocaten Linda Inscoe en Joseph Farrell.

Overweeg een geval waarin een werknemer een persoonlijke blog start met betrekking tot werk, een lange lijst van e-mailabonnees ontwikkelt en later weggaat s het bedrijf, zei Latham & Watkins 'Archie.

"Is die lijst intellectueel eigendom? Zo ja, wie snapt het? ", Aldus Archie. Immers, als we teruggaan naar het voorbeeld van New York Times, beginnen" vijfenzeventigduizend volgers op Twitter een beetje geld te verdienen. "