PlayStation-games Ga naar de films

Eric Taub van de New York Times kwam langs en schreef dit in reflectie:

Het enorme beeld van de game op het theaterscherm creëerde een meeslepende ervaring; met zijn ingewikkelde graphics leek de actie vaak meer op een film dan op een videogame. Maar hoe goed de 4K-ervaring ook is met speelfilms, de game was verrassend zwak. Vergeleken met de oogverblindende heldere, verzadigde beelden op de LCD-schermen op slechts een paar voet afstand, zag het scherm er saai en verwaterd uit. Dit is een geval waarin de kwaliteit is afgenomen.

Ik ben met Taub. Daarom heb ik een high-def 20-inch lcd-tv in plaats van een 50- of 60-inch plasma. Kwaliteit ten opzichte van de maat. Kinetic is terloopse opmerking, games zien er beter uit op kleinere schermen, zolang je maar hebt bedacht waar je wilt zitten en in welke hoek. Ik geef de voorkeur dichterbij met een 20- of 30-inch scherm dat uitkomt op 720p. En ik geef de voorkeur aan 720p, omdat veel games (Demon's Souls in gedachten, evenals Valkyria Chronicles) geen 1080i / p zullen doen. Ik zou liever iets bekijken met de eigen resolutie in plaats van obsessief bezig te zijn met kwaliteitsproblemen die zijn geïntroduceerd door een upscaler.

Overweeg een gemiddelde geschiktheid. Ik weet niet zeker of games zelfs op theaterschermen thuishoren, net zomin als mainstream-films in IMAXs thuishoren. Ik zag de nieuwe Star Trek-film afgelopen mei in een IMAX in Londen en ik zal nooit de ervaring herhalen: een wazig beeld van licht en geluid, opnamen bewerkt en te snel gevolgd om mijn ogen en nek te volgen. Die film is gemaakt voor standaard projectieschermen, niet voor close-up bekijken op 72ft bij 53ft, koepel-stijl. Eveneens worden spellen gemaakt voor kleinere schermen, waar je ogen alles snel kunnen opnemen en in natura kunnen reageren. Een deel van de reden waarom ontwerpers tientallen slechteriken naar je toe gooien, is afgeleid van je pseudo-alwetende voordeel. Neem dat weg, en je bent fysiek niet uitgerust om bij te blijven.

Het is één ding om te spelen en een andere om te bekijken, toch? Sony gevoerde gamers in de onderste rij om te spelen op individuele LCD-schermen van standaardformaat terwijl een regisseur afwisselend projecteert naar het grote scherm.

Stel je nu voor dat je favoriete voetbal- of basketbal- of hockeywedstrijden over een uitgestrekt canvas spatten, waar meerdere spelers kunnen deelnemen zonder de noodzaak om het scherm of andere vantages op te splitsen.

Ik kan er bijna achter komen.

Volg mij op Twitter @game_on