IT kan helpen Taliban verslaan in Afghanistan

een van de laatste scènes van de film, "Charlie Wilson's War", het verhaal van de rol van Amerika in de overwinning van Afghanistan op de Sovjet-Unie, congreslid Wilson wordt gevraagd om meer financiering voor de wederopbouw van Afghanistan, een verzoek dat wordt afgewezen. boodschap was duidelijk: extremisten kregen voet aan de grond in Afghanistan na de oorlog omdat niemand anders bereid was om in te stappen en de regering, scholen en andere instellingen te herbouwen. In plaats daarvan brak er een burgeroorlog uit en ondanks de wederopbouw wordt er nog steeds gevochten.

Technologie speelt een steeds grotere rol bij de wederopbouw van Afghanistan, zei Amirzai Sangin, minister van Communicatie en Informatietechnologie van Afghanistan.

Mobiele telefoons, voor een, zijn populair geworden in de natie. Nu kunnen mensen om hulp roepen in medische noodsituaties of om verdachte activiteiten te melden. Basisstations voor mobiele telefoons zijn door de Taliban benaderd vanwege dergelijke oproepen.

De vereniging One Laptop Per Child (OLPC) wil ook helpen bij het hervormen van Afghanistan. De groep werkt samen met de Afghaanse overheid, het Amerikaanse Ministerie van Defensie en anderen, waaronder de Afghaanse mobiele telefoonmaatschappij Roshan, om zijn groene low-cost XO-laptops te distribueren naar schoolkinderen in het land.

Dergelijke maatregelen zijn tegenwoordig klein en moeilijk om verschillende redenen, maar kinderen in Afghanistan zijn enthousiast over internet en willen meer weten, zegt Sangin. De laptops en andere technologieën kunnen een hulpmiddel zijn om kinderen op school te houden en weg van extremistische groepen.

Het volgende is een bewerkte transcriptie van een interview met Sangin op de ITU Telecom Asia-show in Thailand.

IDG Nieuws Service (IDGNS):

Welke rol kan technologie spelen in Afghanistan? Sangin:

Als we in onze jeugd kunnen investeren, met ICT (informatie- en communicatietechnologie) en met een kwaliteitsvol onderwijs, dan zal het een enorm verschil in de toekomst van Afghanistan. Ik denk dat het ons zal helpen om te voorkomen dat ze toetreden tot groepen zoals de Taliban. <> Hoe kan het zijn dat honderden mensen zo gemakkelijk gehersenspoeld worden om zichzelf op te blazen? Het is vanwege een gebrek aan onderwijs. Veel van onze problemen in Afghanistan vandaag, waarom deze oorlog gaande is, waarom zoveel jongeren lid worden van de Taliban, is vanwege een gebrek aan onderwijs. Deze mensen zijn nooit naar school gegaan, ze hebben geen opleiding en ze hebben geen werk. Kun je je voorstellen dat jonge mensen gewoon rondgaan zonder dat ze iets nuttigs doen?

Het mooie is dat de jonge generatie een enorme interesse heeft in ICT, voor computers, om op internet te gaan.

IDGNS:

Wat zijn enkele van de hindernissen?

Sangin:

We krijgen veel steun van andere landen, maar na 35 jaar oorlog, wat is er gebeurd? Afghanistan was een minder ontwikkeld land vóór de oorlog maar de oorlog vernietigde alles wat we hadden, dus vanaf het einde van de oorlog in 2002 beginnen we bij nul.

Veel mensen kunnen zich dat waarschijnlijk niet voorstellen: geen wegen, geen onderwijs, geen ziekenhuizen, geen infrastructuur, geen scholen, geen defensie, geen leger, geen politie, en u wilt een land starten en al deze sectoren parallel bouwen? De taak is enorm. De taak is moeilijker gemaakt omdat we nog steeds terrorisme naast zich hebben. Je bouwt een weg of brug en de volgende dag blazen ze de brug op. Je bouwt een telecomtower en de volgende dag blazen ze de telecomtoren op. We hebben geen gemakkelijke taak.

IDGNS:

Hoe zien de scholen er vandaag uit?

Sangin:

Onderwijs is een gebied dat onze regering hoge prioriteit geeft, maar u kunt de gezondheidszorg en andere niet negeren gebieden. Ook zijn door de oorlog veel leraren het land verlaten, velen zijn gestorven, velen zijn nu oud dus ze willen niet blijven lesgeven. <> Afghanistan heeft 5 tot 6 miljoen school- leeftijd kinderen. Als je plotseling 6 miljoen mensen wilt leren, waar haal je dan de leraren vandaan? Het kost veel tijd om de juiste docenten met de juiste achtergrond te verzamelen en het gaat om lesgeven in een boek, niet om ICT-onderwijs.

Dus het vereist enige training. Het zal geen korte, snelle inspanning zijn. Het gaat een lang proces worden. IDGNS:

Wat is het plan met OLPC in Afghanistan?

Sangin:

Dit is nog steeds in gesprek. We zijn overeengekomen om een ​​MOU (memorandum of understanding) met hen te ondertekenen. Roshan heeft ook gezegd dat ze een beperkt aantal van deze (XO-laptops) zullen kopen om aan een paar scholen te geven.

Het concept is goed. De laptop is goedkoop en dat is goed, en het vereist ook minder stroom, dus dat is goed voor landelijke gebieden … de bottleneck voor ons is nog steeds connectiviteit. Op de meeste gebieden hebben we geen verbinding. We moeten ook het probleem van het opladen van de laptops oplossen. Het grootste deel van het land heeft geen elektriciteit.

Maar als je echt wilt dat het project succesvol is, moet je content hebben. Inhoud zal een probleem zijn. OLPC is slechts de hardware, maar wat gaat u ermee doen? Welke software zal je erin stoppen? Welke inhoud zal je erin stoppen voor de Afghaanse schoolkinderen? Wie bereidt de programma's en andere materialen voor die nuttig zijn voor de kinderen, vooral in de lokale taal?

IDGNS:

Hoe ziet u de implementatie van OLPC's laptopprogramma in het land?

Sangin:

We zullen waarschijnlijk kleinschalig starten, een pilot in verschillende gebieden van het land, in een landelijk gebied, in een klein stadje, en in een grote stad en het proberen met de studenten. Op die manier krijgen we ervaring en zien we de resultaten, kijken of de investering het waard is.

In Afghanistan hebben we ongeveer 6 miljoen mensen in de leerplichtige leeftijd, dus als je $ 200 per laptop moet betalen, is dat een hoop geld. IDGNS:

Welke technologieën heeft uw overheid gepromoot sinds de overname? Sangin:

Nou, u ziet dat toen we in 2002 voor het eerst begonnen, we in eerste instantie beleid hadden opgesteld dat zou plaveien de weg voor snelle telecomontwikkeling.

Kijkend naar de situatie van het land op dat moment, hadden we bijna geen telecommunicatie-infrastructuur. Weet je, het Afghaanse volk moest naar buurlanden gaan om te bellen, de situatie was zo slecht. We wisten ook dat het bouwen van een telecominfrastructuur in Afghanistan honderden miljoenen dollars aan investeringen zou kosten. Dus het antwoord was om een ​​omgeving te creëren om particuliere investeringen aan te trekken. We hebben een eerlijke en transparante manier gecreëerd om licenties te verlenen en een regulator in te stellen om de telecommarkt te reguleren.

IDGNS: Welke soorten incentives bood u aan?

Sangin:

Onze incentives waren in de vorm van het geven van bedrijven een grote hoeveelheid spectrum, wat een probleem is in veel landen, maar in Afghanistan wordt het spectrum minimaal benut, zodat je bedrijven veel spectrum kunt geven.

De andere ondersteuning was om het aantal te beperken van vergunningen aanvankelijk om sterke investeerders aan te trekken. Dit is waarschijnlijk een van de belangrijkste dingen. We introduceerden de eerste twee operators, zagen hoe de markt verliep en introduceerden er nog twee. De eerste twee kwamen in 2003 en een andere in 2005 en een in 2006. Gelukkig heeft het goed gewerkt.

We hebben sterke investeerders. We hebben Afghan Wireless, een Amerikaans bedrijf en de eerste licentiehouder. We hebben Roshan, de tweede licentiehouder, we hebben Etisalat uit de Verenigde Arabische Emiraten en Mobile Telephone Networks (MTN) uit Zuid-Afrika. Dus we hebben goede investeerders. Allemaal hebben ze tot nu toe US $ 1,2 miljard in Afghanistan geïnvesteerd. De telecomsector is eigenlijk de grootste ontvanger van buitenlandse investeringen in Afghanistan. IDGNS:

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Sangin:

We bouwen een glasvezelbackbone in Afghanistan, dat is een visie voor de toekomst. We hebben momenteel geen landconnectiviteit met de buitenwereld, wat betekent dat elke breedbandverbinding erg duur wordt omdat je een satellietverbinding moet maken en met satelliet, zoals je weet, de bandbreedte beperkt is en de kosten erg hoog zijn.

We plaatsen dus eigenlijk een glasvezel-backbone in de vorm van een ring rond alle belangrijke provincies van Afghanistan. Deze ring wordt verbonden met onze buurlanden, Oezbekistan, Tadzjikistan, Iran en Pakistan.

Zodra we deze glasvezel-backbone op zijn plaats hebben, kunnen we breedband implementeren. De vraag naar breedband is aanwezig, maar het moet niet worden overschat omdat Afghanistan een van de minst ontwikkelde landen ter wereld is. Je brengt geen breedbanddiensten naar gebieden waar mensen geen elektriciteit hebben.

IDGNS: Hoe zit het met draadloos breedband zoals WiMax?

Sangin:

WiMax komt zeker nog maar hoe wijdverspreid het zal worden gebruikt, hoe succesvol het zal zijn zullen we moeten zien aan het succes over de hele wereld.

Maar zeker vanuit technologisch oogpunt is WiMax aantrekkelijk met het grote dekkingsgebied en met een onbeperkte hoge snelheid breedband connectiviteit. Maar het zal afhangen van de commerciële levensvatbaarheid. Wat zijn de eindprijzen? hoe goed wordt het wereldwijd geaccepteerd? Dit is iets dat we moeten zien.