Car-tech

Hoe Intel zal presteren in het post-Otellini-tijdperk

In-Vehicle Infotainment - Paul Otellini Keynote at Intel Developer Forum

In-Vehicle Infotainment - Paul Otellini Keynote at Intel Developer Forum
Anonim

Het afscheid van Paul Otellini als CEO van 's werelds grootste halfgeleiderbedrijf zal een grote verschuiving betekenen voor Otellini, maar het pad van Intel zal waarschijnlijk in de huidige richting voortgaat, een richting die hij heeft helpen vormen. Toen de industrie verschoof van desktopcomputers met hoge prestaties naar draagbare mobiele smartphones, rukte Otellini Intel op zich te concentreren op efficiëntie boven prestaties. Ultrabooks, tablets en mobiele telefoons worden nu met Intel meegeleverd, iets dat onmogelijk leek toen Otellini voor het eerst het roer in handen nam.

Als eerste niet-ingenieur die Intel runt, heeft Otellini de broodnodige marketingklusjes uit een eerdere stint gehaald als Intel's Executive VP van verkoop en marketing. Toen hij de functie van CEO op zich nam, was Otellini al ondergedompeld in de technische complexiteit van CPU-productontwerp als hoofd van de Intel Architecture Group. In die tijd produceerde Intel enkele van de desktop-CPU's met de hoogste kloksnelheid op de markt onder het merk Netburst. Netburst-CPU's waren ook berucht omdat ze extreem veel energie hadden.

Zijn gebrek aan technische achtergrond wist niet niet voorkomen dat Intel hem vanaf 1998 als algemeen manager van de Intel Architecture Group de leiding geeft, ongeveer zo ingenieursgericht als het wordt bij Intel. Het was een verrassende stap voor de uitvoerende macht die Executive VP was van verkoop en marketing. In die tijd produceerde Intel enkele van de desktop-CPU's met de hoogste kloksnelheid op de markt onder het merk Netburst. Netburst CPU's waren ook berucht omdat ze extreem veel energie hadden.

Otellini werd in 2005 CEO van Intel en dat begon de gestage verschuiving van extreme kloksnelheden naar efficiëntie. In die tijd had een groep ontwerpers van Intels Israëlische installatie een nieuwe CPU voor laptops gebouwd, de Pentium M. Het was een enigszins subversieve inspanning en buiten de reguliere architectuurgroep van Intel. Otellini merkte het succes van de Pentium M op, omdat Netburst tegen een aantal ernstige beperkingen aanliep. Destijds was de belangrijkste concurrent van Intel, AMD, begonnen met de verzending van 64-bit-processors die beter presteerden dan alle op Netburst gebaseerde processoren met de allerhoogste frequentie, terwijl ze aanzienlijk minder stroom verbruiken.

Onder Otellini's lading verlegde Intel de focus naar buiten krachtige pc-processors met hoge kloksnelheden voor het bouwen van energiezuinige processors die geschikt zijn voor mobiele pc's, tablets en smartphones. Begin 2006 kwam de volgende Pentium M-processor, waarvan de naam was veranderd in Core, op de markt. De verschuiving naar efficiëntere processors stelde Apple in staat om Intel te gebruiken, zelfs terwijl de CPU's uit de eigen G-reeks zonder stroom kwamen te staan. Apple was niet bereid om de heetere Netburst-CPU's te gebruiken, die niet geschikt waren voor de minimalistische ontwerpen van Apple.

De laatste nagel in Netburst's kist kwam toen Intel de eerste desktop Core 2 Duo-CPU's in de tweede helft van 2006 verscheepte. Destijds was ruwe CPU-prestaties nog steeds het sleutelwoord, maar Core 2 luidde het begin in van de overgang naar energie-efficiëntie in plaats van pure prestaties. Vandaag stellen de verschillende ontwerpgroepen van Intel efficiëntie, gemeten in prestaties per watt, hoger in vergelijking met eenvoudigere prestatiemetingen. Zoals Intel Per Hammarlund opmerkte tijdens een sessie over Intel's aankomende Haswell CPU tijdens het Intel Developer Forum 2012, worden nieuwe CPU-functies alleen overwogen als ze niet meer stroom verbruiken, of in ieder geval de prestaties per watt verhogen.Tijdens Otellini's ambtstermijn van zeven jaar verbeterde Intel ook de productiehelften, waardoor de procestechnologieën werden teruggebracht tot 22nm en binnenkort 14nm. Dit zijn de huidige mainstream halfgeleiderprocessen met de grootste dichtheid die nu bestaan, en de fabricagekarrels van Intels hebben evenveel te maken met het succes van het bedrijf als met zijn architecturale ontwerpen. Wat de architectuur betreft, begon Intel met het bouwen van systeem-op-chipproducten die geschikt zijn voor tablets en high-end smartphones, goed wetende dat deze mobiele slimme apparaten onvermijdelijk de verkoop van pc kannibaliseren.

Otellini's ambtstermijn is niet zonder struikelen, de meeste van ze zijn legaal van aard. Het bedrijf maakte een slordige en publieke juridische oorlog met AMD door over de hardball-marketingtactieken van Intel, die uiteindelijk werd opgelost in 2009 toen Intel $ 1,25 miljard uitbetaalde aan zijn kleinere concurrent. Intel betaalde ook Transmeta $ 150 miljoen, plus een jaarlijkse doorbetaling van $ 20 miljoen om een ​​patentgeschil te beslechten. Andere juridische geschillen buiten de VS, waaronder Japan en de EU, hebben zich gericht op de agressieve marketing van Intel.

Het is onwaarschijnlijk dat het vertrek van Otellini wezenlijke veranderingen zal signaleren. Juridische tegenslagen terzijde, Intel onder Otellini zag een gestage omzet- en winstgroei, zelfs toen Intel agressief nieuwe productieprocessen met hogere dichtheid implementeerde die miljarden kosten om te implementeren. De toekomst van alle technische producten ligt in een lager energieverbruik en toenemende mobiliteit, en het is onwaarschijnlijk dat we Intel zullen zien afwijken van die focus. Als er iets is, zal een nieuwe CEO Intel waarschijnlijk harder naar mobiele ontwerpen duwen, waarbij desktopprocessors technologie van de low power-kant lenen in plaats van vice versa.

Interessanter is hoe de verkoop en marketing van Intel zal veranderen. Relatief weinig mensen geven om de CPU in hun smartphone of tablet, en het is onwaarschijnlijk dat een Intel-marketingcampagne de eindgebruikers voor zorg zal zorgen. Voeg daarbij het feit dat zelfs high-end smartphones meestal worden gebouwd met goedkope, commodity-chips. Dat betekent dat Intel op prijs zal moeten concurreren, iets waar hij nooit dol op was. Bovendien heeft het niet echt de marketing-hefboomwerking aan de mobiele kant die het heeft in de pc-business, dus potentiële OEM-klanten trekken zich niets aan van problemen zoals x86-compatibiliteit of het chipset-ecosysteem. Welke telefoon OEM's willen is prijs en gegarandeerde levering. De fabricagespier van Intel speelt mogelijk goed, waardoor Intel-marketeers een hefboomwerking hebben. Maar het is in de lucht en met ARM het leeuwendeel van de smart device-markt in handen, heeft Intel het heel moeilijk. Zal het in staat zijn de pc-technologie zo ver te duwen dat het kan concurreren op prijs en vermogen, zelfs als de inkomsten van de pc blijven schuiven? Dat is het raadsel waar de volgende Intel-CEO mee te maken krijgt en het zal geen gemakkelijke puzzel zijn om op te lossen.