Google breidt zijn advertenties uit

Pas op, mensen: er komen grotere online advertenties bij. Google AdSense, een van de grootste advertentieleveranciers op internet, heeft gisteren uitbreidbare advertenties geïntroduceerd die twee keer zo groot of breed worden. De advertenties fungeren ook als een laag over een bestaande webpagina. Dit betekent dat wanneer de advertentie actief is, de oorspronkelijke webpagina wazig en ontoegankelijk is. Correctie, 9-3-09: de advertentie wordt weergegeven op bovenaan de webpagina in plaats van erin te worden ingesloten. Wanneer erop wordt geklikt, komt de advertentie tevoorschijn en kan de webpagina worden verborgen, maar de pagina zelf verandert niet. Met de nieuwe advertenties kunnen adverteerders hun berichten leveren met meer gebruik van multimedia, zoals video, grotere foto's, enzovoort.

Misschien vindt u deze advertenties niet erg leuk als u een filmtrailer kunt nemen die u wilt bekijken zie, of om een ​​nieuw videospel te demonstreren dat je interesse gewekt heeft. De meeste uitbreidbare advertenties op het web kunnen echter het best worden omschreven als irritant en frustrerend. Ik weet zeker dat de meesten van ons dit scenario hebben meegemaakt: je zit daar een artikel online te lezen en je hand of vinger steekt toevallig een muisaanwijzer over een ongevaarlijk uitziende advertentie. Plotseling heeft een full-size commercial over een SUV waar je echt niks om geeft je scherm kunnen overnemen. Na een paar frustrerende pogingen sluit je de advertentie en gaat deze eindelijk weer terug in de doos, maar dan maak je hem per ongeluk een paar minuten later open en gaat de cyclus verder.

Maar deze keer heeft Google je rug. De uitbreidbare advertenties van Google komen alleen uit hun schuilplaats als je erop klikt. Dat is een slimme zet van Google, want het weegt de voorkeuren van de gemiddelde gebruiker af met de behoeften van een webuitgever om adverteerders een verscheidenheid aan advertentiemodellen aan te bieden. Interessant genoeg lijkt de nieuwste actie van Google echter eigenaars van websites in plaats van webgebruikers te hebben geschokt. In het nieuwe model kunnen adverteerders hun advertenties betalen als een kosten per vertoning (elke keer dat de advertentie wordt weergegeven op een bekeken webpagina) of kosten per klik (elke keer dat iemand op de advertentie klikt). Het CPC-model is wat verstoorde uitgevers, omdat ze niet worden betaald, tenzij u doorklikt naar de webpagina van de adverteerder en niet alleen om de advertentie uit te breiden.

De Australische blogger Darren Rowse, die de populaire Pro Blogger-site beheert, heeft deze status afgekeurd van zaken in een commentaar op de blogpost van Google over het nieuwe programma, "adverteerders kunnen CPC-advertenties gebruiken, de aandacht van lezers trekken, een bericht over hun merk aan hen overbrengen," zei Rowse. "En als onze lezers niet op de advertenties klikken waarvan wij als uitgever geen voordeel hebben, ondanks dat ze een deel van onze site uitbreiden en bedekken?"

Het bezwaar van Rowse is redelijk, aangezien het doel van een advertentie is u te informeren, de lezer, over een bepaald product. Als u bijvoorbeeld een filmtrailer bekijkt, hoe groot is de kans dat u doorklikt naar de site van de film? Waarschijnlijk vrij slank, omdat de meeste mensen eigenlijk alleen geïnteresseerd zijn in het bekijken van een trailer en niet de blogs achter de schermen van de regisseur of andere goodies gericht op die-hard fanboys. Dat betekent dat bedrijven in principe gratis adverteren krijgen, terwijl uitgevers topwebsite-onroerend goed opgeven.

Dus de volgende keer dat u uw favoriete blog bezoekt, kan de auteur Google iets meer dan normaal ontzenuwen. U bent het er misschien niet mee eens, maar u kunt tenminste begrijpen waar ze vandaan komen.