Ontwikkelaarsclaims Gebruikte gamewinkels "De industrie bedriegen"

Ik ken David Braben persoonlijk niet, maar ik twijfel er niet aan dat hij een fascinerende kerel is met veel te zeggen over het leven, het universum en BBC Micro-computers. Blijkt dat hij ook iets te zeggen heeft over retailers die tweedehands games verkopen "de industrie bedriegen."

Braben is de Britse computerprogrammeur wiens open-ended spel met ruimte-handel Elite alles beïnvloedde van games zoals Oblivion tot Grand Theft Auto IV. Hij is ook de oprichter van Lost Winds-maker Frontier Developments.

Dus wat bedoelt hij met "bedriegen"? Nou, hij vertelde onlangs aan Eurogamer

De winkels geven ons geen onderscheid tussen pre-owned en nieuw. Dus de winkels zijn in wezen de industrie bedrieglijk …

We hebben veel verkopers die onze lunch eten en weigeren om volledig geprijsde spellen te verkopen. Ik ben in een winkel geweest waar ik heb geprobeerd om een ​​kopie van een relatief recente game te kopen, en ik heb een lege doos uit de kast gehaald en ze hebben me een exemplaar in eigendom gegeven. Dat is denk ik schandelijk. Geen voorraad nieuwe spellen bijhouden, ze vervangen door tweedehands spellen tegen dezelfde of veel dezelfde prijs … Dat is echt de houdbaarheid van onze spellen aan het vernietigen.

Wie kan daar het niet mee eens zijn? Het is me zelfs overkomen, waar ik de nieuwe versie van een game wilde hebben, maar alle winkels hadden een stapel gebruikte exemplaren. En het was absoluut vervelend. Aan de andere kant kan ik het niet helpen, maar ben het niet eens met Braben's voorgestelde fixer-upper, wat zou neerkomen op het creëren van verkoopbare en niet-verkoopbare versies van games. Mijn argument is dat voor elke spel Er zijn twee versies. De ene is persoonlijk, niet voor wederverkoop en het is overduidelijk gemaakt dat je hem niet kunt verkopen. En het is beschikbaar gemaakt voor zoiets als GBP 25. En een doorverkoop- en huurkopie, die in de film eigenlijk ongeveer 80 GBP is.

Zoals ik het zie, als het niet zo werkt voor boeken en muziek en films (en dat is het niet), waarom zouden games dan als een mutante soort worden behandeld? Videotheken verkopen de "voor bekeken" overstock de hele tijd. Je kunt een HDMI-kabel niet slingeren zonder een paar van de check-out kortingsbakken of kaarttafels te raken die zijn gestapeld met stapels films zoals Batman Begins en Punch Drunk Love en Walk the Line. Gebruikte vinyl- en cd-winkels bestaan ​​al tientallen jaren. Gebruikte boekenwinkels zijn overal te vinden.

Ik weet het, hij heeft het echt over plaatsing. Je kunt geen gebruikte boeken of films of muziek-cd's kopen bij grote winkels zoals Borders of Barnes & Noble. Dus zoek een andere manier om je spellen te verspreiden, jongens. Als die-en-die retailer je uit je eigen markt prijsgeeft, snijd je ze uit de vergelijking. "Maar dat is gewoon naïef!" Zeker, tenzij het alternatief gelijk is aan je financiële ondergang. En wat betreft iedereen die met een bredere borstel schildert dan Braben hier is en die zou kunnen beweren dat het kopen van gebruikte spellen een teken van kwade trouw tegenover de industrie is, weet dat je nooit zult zien, win ooit dat argument met consumenten. Je zou foto's op posters kunnen plaatsen van kopers van gebruikte spellen die baby's met houten lepels slaan of op puppy's met hoge hakken stappen, dan ze in elke metro en luchthaven pleisteren, en je zou

nog steeds

dit debat verliezen.

Digitale, fysieke, online MMO of singleplayer, doet er niet toe. Je vertelt iemand dat ze geen game bezitten waarvoor ze slechts zestig dollar hebben betaald, of dat ze niet het recht hebben om het te verkopen (of het personage dat ze tientallen tot honderden uren hebben besteed aan online opbouwen) en het zal vliegen met consumenten, om Douglas Adams te parafraseren, precies zoals bakstenen dat niet doen.