Zou Facebook de volgende AOL kunnen zijn?

Net als open standaarden voor e-mail en het web gebruikers brak vrij van gesloten gesloten netwerken van het begin van de jaren negentig, zo zou een nieuwe reeks normen het voor mensen mogelijk maken om hun gedachten, foto's en opmerkingen over het internet te delen, ongeacht wat voor sociale netwerkservices ze gebruiken, betoogde Evan Prodromou, hoofd van open source microblogging softwareleverancier StatusNet, tijdens de O'Reilly Open Source Conventie (OSCON), vorige week gehouden in Portland, Oregon.

Open-source sociale of 'open sociale' netwerkdiensten zijn niet nieuw. StatusNet heeft al jaren een open source-implementatie van zijn Twitter-achtige microblogdienst uitgevoerd, Indenti.ca genaamd. Maar geen open-source service heeft Facebook- of Twitter-succes geboekt.

Nu veranderen de ontwikkelaars achter dergelijke diensten hun toonhoogte: in plaats van de nadruk te leggen op de open-source aard van hun diensten en software, benadrukken ze hoe de interoperabiliteit van dergelijke aanbiedingen zou gebruikers - en hun gegevens - kunnen bevrijden van de sluizen van een sociale netwerkdienst.

Vóór OSCON verzamelden een aantal ontwikkelaars van software voor sociale netwerken voor een informele top om interoperabiliteit te bespreken. Ze ontwikkelden een eenvoudige testcase om te laten zien hoe federatie van sociale netwerkservices gegevens kon delen.

In hun voorbeeld uploadt een persoon een foto van een andere persoon op een service voor het delen van foto's door de foto te voorzien van de naam van het onderwerp. Het onderwerp van die foto zou de foto automatisch moeten zien op zijn of haar eigen fotoservice voor het delen van foto's. Een vriend van deze twee personen die nog een andere service gebruikt, kan de foto zien en een opmerking toevoegen en het bericht kan vervolgens worden doorgestuurd naar de twee andere services.

"Een federatief sociaal netwerk zou een netwerk van netwerken zijn, waarbij open protocollen en een uniforme naamruimte waardoor iedereen zou kunnen deelnemen, "zei Prodromou.

E-mail is daar een voorbeeld van. "E-mail in 1992, 1993 werd gekenmerkt door scheiding: we hadden grote consumentenservices zoals CompuServe en Prodigy, met miljoenen gebruikers", zei Prodromou. "Het werd gebruikt als een retentiemechanisme, je moest op AOL [America Online] zijn om iemand op AOL te e-mailen." Regeringen en universiteiten en single-operator bulletinboardsystemen (BBSes) boden ook e-mail aan, hoewel het moeilijk was om relay-berichten over verschillende systemen door te geven. Maar binnen twee jaar waren bijna al deze partijen overgestapt op internet voor e-mail, open standaarden zoals het Simple Mail Transfer Protocol, en open source software zoals de Sendmail SMTP-server, zei Prodromou.

"Federatie stemt heel goed in met de manier waarop internet werkt," zei hij, ook verwijzend naar het delen van documenten via de Web- en globale services zoals de domeinnaamservice.

In elk van deze gevallen was er veel vraag naar functionaliteit en als gevolg daarvan hebben meerdere leveranciers een of andere open standaard gebruikt om die functie aan te bieden. En de commerciële ommuurde tuinen van de dominante spelers maakten plaats voor open internetbrede beschikbaarheid van dergelijke diensten.

Neem bijvoorbeeld America Online (AOL). Degenen die rond het midden van de jaren negentig waren, herinneren zich toen AOL in populariteit explodeerde, mede dankzij de manier waarop het eenvoudige (hoewel beperkte) toegang bood tot internetfuncties zoals e-mail, chatten en surfen op het web.

"AOL zou de eerste, vormende [online] ervaring zijn voor tientallen miljoenen gebruikers, merkte David Cassel op, die de AOL Watch-website runde in de jaren 1990. Zoals Facebook vandaag, werd het bekritiseerd vanwege zijn beleid inzake privacy, veiligheid en bereidheid om gebruikersgegevens te verkopen, evenals het gebruik van zijn eigen tools.

Na verloop van tijd leek de invloed van AOL af te nemen naarmate meer mensen zich aanmeldden voor breedbandverbindingen, die meer directe toegang tot e-mail en websurfen bieden. Hoewel het vandaag nog steeds een vooraanstaand mediabedrijf is, is AOL nauwelijks het dominante online portaal dat het ooit was. Zou hetzelfde kunnen gebeuren met Facebook? Prodromou vertelde over enkele recent ontwikkelde normen die in zijn woorden een " federated social Web. "

OpenID en OAuth kunnen worden gebruikt voor authenticatie. Webidentiteiten kunnen worden vastgesteld via Webfinger en Portable Contacts. Protocollen zoals Activity Streams en Pubsubhubbub van Google kunnen worden gebruikt om evenementen en meldingen te publiceren, zodat nl een kennisgeving wordt door één service gepubliceerd, andere services kunnen worden aangemeld. Een protocol, genaamd Salmon, kan worden gebruikt voor het indienen van opmerkingen over meerdere services.

Uit deze protocollen kunnen complete stacks voor sociale netwerken worden gebouwd, voerde Prodromou aan. Eén bestaande stack, genaamd OStatus, combineert Pubsubhubbub, ActivityStreams, Salmon, Portable Contacts en Webfinger tot een enkel geïntegreerd pakket, dat kan worden gebruikt om sites voor het delen van foto's, reissites of andere soorten sites met sociale participatie te bouwen.

Elementen ontbreken nog, bevestigt Prodromou. Privacy is de grootste factor: al deze protocollen waren gebaseerd op het idee van delen. Daarnaast een manier om aan te geven wie kan zien wat nog nodig is. Applicatieprogrammeringsinterfaces zijn ook nodig, zodat materiaal op meerdere platforms, zoals mobiele telefoons, kan worden gedeeld.

Niettemin zijn een aantal open-source sociale netwerkservices gemaakt, of worden in oprichting, met deze protocols. Misschien is Diaspora het meest prominente project geweest, dat in de New York Times is opgenomen. De ontwikkelaars achter Diaspora, die de OStatus-stack gebruiken, zijn van plan om de service in september te onthullen. Andere open sociale webtoepassingen, allemaal in verschillende stadia van voltooiing, zijn Diso, de Open Source Social Networking Engine, GNU Social, BuddyPress, OneSocialWeb, Appleseed en Crabgrass van Vodaphone. Bovendien wordt grondbeginselen gelegd om deze protocollen formeel te ratificeren. Het World Wide Consortium (W3C) onderzoekt manieren om standaardprotocollen voor sociale webactiviteiten te ontwikkelen en overweegt bestaande standaarden zoals OAuth te ratificeren. Een W3C Social Web werkgroep is van plan om volgende maand een rapport uit te brengen over de haalbaarheid van het vaststellen van normen.

Ondanks deze overvloed aan ontwikkelingsactiviteiten, is de jury erop uit of de wereld klaar is voor een federatie van interoperabele sociale netwerken.

"De vraag is niet echt zo duidelijk.Het probleem met sociale netwerken is dat er maar een paar zijn (die nu populair zijn), niet duizenden.Dus ik denk niet dat er een verlangen is om met elkaar te communiceren," zei Chris DiBona, de open source manager voor Google. Hij zei ook dat de privacykwesties ook een zorg zouden zijn.

DiBona merkte op dat normen populairder zouden worden als er meer populaire sociale netwerksites opdoken, of als interne bedrijven die door bedrijven worden beheerd, populairder worden. "Ik vind het leuk dat mensen het proberen, maar ik weet niet zeker of de analogie werkt," zei hij, verwijzend naar vergelijkingen van sociale webprotocollen met die voor e-mail en webstandaarden.

"Het is moeilijk om verjagen gevestigde exploitanten en grote ommuurde tuinnetwerken, maar dit betekent ook dat er veel kans is voor kleine spelers om deel te nemen, "zei Prodromou. "Pas als het federatieve systeemnetwerk alomtegenwoordig is, komen de grote netwerken erbij."

Joab Jackson behandelt bedrijfssoftware en algemeen nieuws over technologie voor

De IDG-nieuwsservice

. Volg Joab op Twitter op @Joab_Jackson. Het e-mailadres van Joab is [email protected]