Analyse: het probleem met Twitter

Ondanks zijn groeiende populariteit - dankzij de bekendheid van beroemdheden en de schande die het heeft verzameld van het varkensgriep-debacle - heeft Twitter de scheuren onder zijn fineer blootgelegd en aangetoond dat het niets meer is dan een modegril. De services zijn beperkt, de fanbase daalt sneller dan een steen in een natte papieren zak en het potentieel om schade te veroorzaken neemt alleen maar toe naarmate de dagen verstrijken.

Beperkte services

Sparseness is de naam van het spel met Twitter, maar wat gebeurt er wanneer het publiek naar iets meer verlangt? Een van de redenen waarom Facebook populair werd en bleef in het sociale netwerkcircuit, is de mogelijkheid om te veranderen met de tijd, aan te passen aan de behoeften van gebruikers en externe ontwikkelaars te integreren in de smeltkroes. Facebook is een meeslepende ervaring, en dit is duidelijk wat het publiek wil. Twitter is dat niet. Twitter is 140 karakters van Facebook-statusupdates zonder de mogelijkheid om externe multimedia buiten geplette URL's te verwerken. Tenzij Twitter evolueert naar een meer interactieve, diepgaande dienst, kan het zichzelf uitstorten.

Ontrouwe fanbase

De fundering van het verval van Twitter zou natuurlijk afkomstig zijn van zijn leden, en zijn lidmaatschap neemt af - snel. Zestig procent van de nieuwe Twitter-gebruikers gaat na een maand van boord. De verschillende redenen om Twitter te dumpen zijn niet zo belangrijk als het uiteenvallen zelf. Mensen kwamen; zij zagen; ze hebben gered. Het is duidelijk dat Twitter 60 procent van zijn gebruikers niet voorziet van het soort dienst waarvan zij dachten dat ze zich aanmeldden. Dit roept de levensduur van de dienst zelf in twijfel. Het gaat niet langer om een ​​wispelturig, verveeld publiek, maar eerder om de mogelijkheid om een ​​publiek vast te leggen en boven de cultstatus uit te stijgen.

veroorzaakt schade

Toch is Twitter onschadelijk - tenzij het wordt ontketend in een zwerm paniekerige individuen die voor een verwoestende crisis staan. Zoals bijvoorbeeld

op dit moment. Omdat de Mexicaanse griep de aandacht van de wereld zo snel heeft gedomineerd als de ziekte lijkt te verspreiden, heeft Twitter de crisis gevolgd en een eigen uitbraak veroorzaakt: desinformatie. Voor zoveel onbetrouwbare en flagrant onware tweets die er zijn, zijn er minstens zoveel mensen die anderen smeken om niet bang te worden en aandacht te trekken. Binnenkort stollen de feeds met vet en er zal helemaal geen informatie door komen - het zal een afvoer worden die verstopt is met miljoenen schreeuwende stemmen die niets te zeggen hebben.

veel, inclusief - maar niet beperkt tot - angstige mongering en herhaling van de geestelijken, allemaal in een poging om de hoogste tv-kijkcijfers te krijgen. Twitter rijdt op dezelfde rails maar zonder de dollars; integendeel, het nieuwe door geloofwaardigheid onderschreven credo is om zoveel mogelijk volgers te verzamelen op alle mogelijke manieren. Dat is de reden waarom #swineflu paranoia zo enorm is gegroeid: Twitter, 's werelds grootste en meest overvolle waterkoeler, geeft minder om degene met de meeste informatie, maar eerder degene met de grootste mond en hardste stem. Mensen willen herkend worden; ze willen gevolgd en beluisterd worden; bereik 1 miljoen; beland op CNN als de man die de aandacht van het land trok. Het is hulpeloos in lijn met de Amerikaanse droom van gisteren om het rijk te slaan en beroemd te worden, maar het is losgeslagen, beperkt en vervaagt snel.