5 Dingen The Elders Scrolls V Should not Do

Wat er in Vegas gebeurt, blijft in New Vegas, de setting van een gloednieuwe stand-alone Fallout 3-game heeft eerder deze kant van de vijver (Londen) aangekondigd. Het is niet van Bethesda, maar eerder van Obsidian Entertainment, wiens leden betrokken zijn geweest bij enkele van de beste computer-RPG's ooit (Planescape: Torment, de eerste twee Fallout-spellen) en enkele van de meest middelmatige (Knights of the Old Republic 2, Neverwinter Nights 2). Dat is alles wat we nu weten, dus laat me het onderwerp een beetje veranderen door schaamteloos te speculeren. Oblivion is al jaren uit, Fallout 3 heeft al twee downloadbare content packs gezien met een derde aan de horizon, en dus zou ik gokken Bethesda staat op het punt iets te zeggen (misschien op E3 ​​2009?) Over hun vijfde The Elders Scrolls ravotten. Dat is V als in vijf, niet "vee" zoals in vermicelli. Of Vicodin.

Denk niet dat ze nu al een tijdje aan een vijfde aflevering werken? Zij hebben. Het is niet alleen dat Bethesda's Paul Oughton in oktober vorig jaar de bonen heeft gemorst toen hij zei over de ontwikkeling van het bedrijf: "Op dit moment hebben we Fallout 3 voor dit jaar en mogelijk is er in 2010 een nieuwe titel van Elder Scrolls." "Potentieel" betekent dat het ver voorbij een twinkeling in Bethesda's oog is voortgeschreden.

The Elder Scrolls V? Of mijn recente reis naar Schotland? Dat gezegd hebbende, heb ik onlangs Oblivion uit de kast gehaald voor een nieuwe poging. Weet je, kijk hoe het stapelt, drie jaar oud. Hindsight's tetchy-tetchy, en opdat degenen onder u die niet vertrouwd zijn met mijn eerdere gedachten over het spel, aannemen dat ik een soort van RPG-killjoy ben, weten dat mijn oorspronkelijke recensie voor Computer Gaming World een volledige casestudy van superlatieven was met een editor van vijf sterren.

Op naar de lijst:

1. Recycle je stemacteurs niet. Oké, ik snap dat Oblivion een echt groot spel is en je hebt waarschijnlijk twee derde van je budget gesnapt door Patrick Stewart en Sean Bean en Lynda Carter, maar stellair als de minder bekende acteertalent is hier, modulerende accenten en vocale timbres schrobt niet de duidelijk kwaadaardige jongens, zoals Craig Sechler het heeft gedaan (wie klinkt hier?). Gegeven de keuze tussen "stemloze tekst" en "gerecyclede spraak" audio? Ik neem tekst plus mijn eigen verbeelding, alstublieft.

2. Laat de wereld geen een derde van de totale schermgrootte weergeven.

Laten we een kaart met een volledig scherm op een eerlijke manier bekijken. Of op zijn minst een optie voor een volledig scherm

. Weet je, zoals Windows in Windows? Minimaliseer-maximaliseren? Het is al erg genoeg dat de pc-versie een rechte poort was van de gecomprimeerde tabelinterface van de console, maar zelfs op een tv-scherm met een gamepad leek het alsof je probeerde een kaart te lezen die door de spleet in een middeleeuwse helm keek. Geef ons een kaart die de spelwereld waardig is, en als je het niet erg vindt, maak je het zoomniveau continu ala GPG's Supreme Commander. Of als dat een te lange bestelling is, ten minste gedetailleerdere zoomniveaus, alstublieft. 3. Bewaar niet dezelfde first-person-gevechtsmotor. Leg het optionele pauze-gebaseerde gevechtsgericht bestrijden van Lay Fallout 3 op ons. Sommigen van ons houden ervan onze gevechten in scène te zetten in plaats van crash-'n-smash vechtpartijen, vooral omdat scuffelen het leeuwendeel van de speeltijd in deze spellen kost. Ik ben momenteel een low level 15 Nightblade, en met 39 dagen onder mijn riem (gamedagen, dat is) heb ik meer dan 300 wezens afgeslacht, meestal door te waden en de trekker hersenloos over te halen. Voeg een beetje meer tactische diepte toe dan alleen strafe-drashing of spellcasting. Pas het spel aan een derde persoon aan met een first-person-optie (in plaats van de huidige omgekeerde nadruk) en start de Dynasty Warriors-stijl van het vechtsysteem opnieuw. Middeleeuwse hand in hand in first-person's soort van flauw na je whack-block-sloeg je duizendste foozle. Third-person werkt oneindig veel beter als je een echt caleidoscopische (en daardoor meer aangrijpende) gevechtsmotor wilt. 4. Afschaffing van zoekende persona's aan de rand van de afgrond van willekeurige generieke kerkers gevuld met level-iterative hell-spawn.

Ik hack en snijd nu een weg door Deranged Zombie Numbers 15 en 16 terwijl ik spartelt naar de bodem van een grotlabyrint om wat Mage's Guild-ballingschap te kletsen, wie heeft besloten - zoals elke andere nutskraam in een grot - dat samenwonen met een stel hersenloze lijken allemaal de groovy

is. Als je een kerker in Oblivion hebt gezien, heb je … nou ja, misschien niet elke laatste, zeker het lot. Als we vastzitten aan het onderzoeken van nauwelijks herhalende sombere blauwgrijze grotten en leugens, maken de motieven van de inwoners op zijn minst aannemelijk, dus we komen niet boven het hoofd. Laat het aan Beaver-crackpots leven die la vida alledaags zijn in de achtste of negende cirkels van Dante. 5. Haal de camera uit NPC-gezichten. Profiteer van de goedkope optie van het medium om overal en altijd te zijn, voor meer dramatische verhalen. Is er nog iemand anders die vermoeid is van Oblivion en Fallout 3's zoom-in-gezicht benadering tijdens gesprekken? Zeker, Argonians zien er rad genoeg uit met hun gevlekte regenboogschubben en spleetachtige leerlingen, maar de frontaire sessies aan de voorkant gekoppeld aan de repetitieve stemacteurs en off-the-shelf gezichtsbehang slijten vroeg alvast. Laat de camera bewegen en groeven. Voer een aantal kenmerkende regisseursmotieven in voor belangrijke sprekende hoofden. Meet-and-greets met personages als Jauffre en Martin behoren los te staan ​​van willekeurig geklets met wat knorrige Orc kvetching over Kvatch buiten een tent in Anywheresville. Begin met de 180-gradenregel … en verpletter het in alle opzichten. Dat is mijn eerste vijf. Houd binnenkort vijf nieuwe updates in de gaten, of voeg hieronder uw eigen toe. Voor meer nieuws en meningen over games, parkeert u uw tweet-lezers op twitter.com/game_on.